Verbouwing deel 3

Zoals zo vaak lopen de reportages van de gebeurtenissen iets achter op de werkelijkheid.

De hier beschreven fase van de verbouwing is van eind april. We zijn dan nog in afwachting van de definitieve toestemming voor de aanbouw. Begin mei hebben we het goede bericht ontvangen dat we door mogen gaan. Nu de  zomer in aantocht is zijn de werkzaamheden tijdelijk stopgezet. De voorkant van het verhoogde dak van de garage is inmiddels afgewerkt.

Om de speciale rand (de genoise) aan de voorkant te bouwen worden eerst de materialen gekocht: halve pannetjes en net zo brede tegels, gemaakt door de “tuilerie de Condat”.

De muur wordt zodanig verhoogd dat de rand precies tussen de twee schuine gaat passen, een precisiewerkje waar Frits een………………………………………..

………………………houten, verplaatsbaar passtuk voor gemaakt heeft.

En dan ziet de ‘genoise’ er zo uit. Inmiddels is ook het voegwerk van de genoise gedaan (nog niet gefotografeerd) en ziet het er ongeveer uit als de genoise onder het dak van de toren.

 

De druivelaar, die de hele tijd zielig naar beneden wees, mag nu weer op zijn plaats terug.

Waterlelies

Een mooie zonnige dag in mei en we hebben zin in een uitje. We, dat zijn: Denise, Perry, Frits en Hanneke. We rijden naar Villeneuve-sur-Lot, waar we de lunch gebruiken in het ons al welbekende Chinese Wokrestaurant en daarna rijden we door naar Temple-sur-Lot.

Daar gaan we een waterlelie kwekerij bezoeken. We hebben geen idee of er al waterlelies te zien zijn.

We komen aan in Temple sur Lot en volgen de bordjes naar Latour-Marliac, de naam van de kwekerij.

Bij het uitstappen uit de auto horen we al vrolijk gekwaak van kikkers. Het moeten flinke grote zijn want ze maken een zwaar geluid. Ondanks ons gespeur kunnen we er niet 1 van dichtbij spotten.

En ja, er waren al waterlelies!!

Hier foto’s van een paar prachtige variëteiten:

Bij het begin van onze wandeling door de kwekerij hebben we nog zo het idee van: "Nou, het is hier maar een oude boel, allemaal lange, rechte, ondiepe betonnen bakken  met waterlelies, keurig alle bordjes met namen erbij, dat wel". We zien ook de moeder van alle waterlelies, de Nymphaea Alba.

Gaandeweg, slingerend langs de vijvers,  wordt het ons duidelijk dat juist geprobeerd is de authenticiteit van deze kwekerij zoveel mogelijk te behouden.

De waterlelies worden gekweekt in ronde, bakstenen schalen. Deze schalen zijn gebakken van de klei van de rivier de Lot. In de hiernavolgende link zie je deze ook al op de oude foto’s staan. Lees vooral ook het opzienbarende verhaal van de vijvers van Givency van Claude Monet.

http://www.latour-marliac.com/histoire1du.php

En in het filmpje op de volgende link kom je de kikkers tegen die ons zo enthousiast verwelkomen maar die wij niet te zien krijgen.

 http://www.thisfrenchlife.com/thisfrenchlife/2011/11/water-lily-gardens-latour-marliac.html

We hebben grote bewondering voor de ondernemerslust dan Joseph Bory Latour-Marliac. Zijn waterlelies zijn veel beroemder dan wij bij aankomst hier gedacht hebben.

Denise heeft hierover nog een indringend, maar helaas zeer eenzijdig gesprek met deze oprichter.

Perry ziet op de folder dat er ook koi karpers zijn. We vinden ze wel maar helaas, het zijn er maar 4. Vanaf dit punt hebben we wel een mooi doorkijkje naar het stadje Temple sur Lot.

We lezen in de folder dat de koi karper, net als de waterlelie getransformeerd is van de oosrpronkelijke witte en grijze tinten naar de prachtige oranje en rode kleuren die ze nu hebben. Dit gebeurde in Japan in de 19^e eeuw. Het is ongeveer dezelfde geschiedenis als van het veredelen van de waterlelie.

We vinden zelfs een waterlelie die “Perry’s baby”heet.

Kortom, het was een mooie en interessante dag