26 augustus 2015
In de loop van de morgen verschijnt Jim, de vriendelijke
Engelse wandelaar, met onze opgeladen accu en kunnen we vertrekken.
Gisteren hebben we de camping ‘Les bergers de Caix’ vlak bij
Luzech al even per fiets verkend en het lijkt ons wel wat. We hebben een aardig
plekje gevonden en gaan eerst onze apparaten eens opladen en de elektronische
post lezen, er is wifi. Het is ook een
aanlegplaats voor bootjes en als je het sanitair wil gebruiken, krijg je
als kampeerder een sleutel van het gebouwtje. Praktisch, anders gaat heel het
bootjesvolkje hier douchen en naar toilet. Deze oplossing doet mij een beetje
denken aan de kleuterschool, daar kregen we een met katoen omhaakte cirkel aan
een touwtje mee als we naar de wc moesten. De deur mocht niet op slot.
’s Avonds doen we
boodschappen op de fiets, het is 3 kilometer naar Luzech. We stoppen nog even
bij de oude spoorbrug en klimmen natuurlijk de trap op. We hebben nu een mooi
zicht op de Lot en de enorme waterkrachtcentrale. Dit is echt een groot
probleem voor het bevaarbaar maken van de Lot. Hier moet veel kapitaal geïnvesteerd worden om een by pass te maken.
Voorbij dit obstakel, richting Cahors, wordt het ineens
druk op de Lot. Nu kan er tot ver voorbij Cahors aan pleziervaart gedaan worden
en de eerste ‘capitainerie’ ligt al meteen naast de weg, met de bijbehorende
huurbootjes.
 |
| stukje van de Lot, blauw = bevaarbaar |
Langs de weg naar Luzech staat een gedenkteken voor ene Le Franc de Pompignan. Nooit van gehoord ! Daar wil ik meer van weten.
Wikipedia leert ons het volgende: Markies Jean Jaques Le Franc de Pompignan is een Franse schrijver en dichter. Hij leefde van 1709 tot 1784. Hij had een sterk rechtvaardigheidsgevoel en ging in pamfletten en geschriften fel tekeer tegen fraudeurs, verdedigde de fiscale voordelen van de edelen maar was aan de andere kant ook zeer begaan met de onterechte belastingen die opgelegd waren aan de bevolking. Hij werd in 1745 ere raadslid in Toulouse. In 1759 werd hij lid van de Academie Francaise. Bij zijn inauguratiespeech haalde hij zich de woede op de hals van de gevestigde franse filosofen. Vooral Voltaire voelde zich zeer beledigd, er ontstond een langdurige schriftelijke polemiek en Le Franc de Pompignan werd op een enorme wijze belachelijk gemaakt. Hij trok zich terug en verbleef op een van zijn kastelen, of in Pompignan of in Caix. Le Franc de Pompignan was een zeer geleerde edelman, had een enorme bibliotheek, vertaalde artikelen uit vele talen, waaronder Latijn en Grieks. Hij is nu een totaal vergeten schrijver
Op het gedenkteken staat een gedicht, grof vertaald is het is een eerbetoon aan de boeren, waar Le Franc de Pompignan, burger van Luzech, zich sterk voor maakte.
 |
| foto internet |
27 augustus:
Na 1 nacht kamperen op een camping hebben we het wel weer
gezien. We zijn fris gedoucht en staan toch veel liever in de open natuur. We
stappen op de fiets en gaan richting Douelle, eens kijken of die kant uit iets
te vinden is. Douelle is een aardig plaatsje, met een Camping Municipal. Alle
potentiele kampeerders worden die kant uit gestuurd, bij alle ander mogelijke
plekjes liggen grote obstakels of staan borden. We verlaten het dorp natuurlijk
niet zonder de sluis te gaan bekijken en het bijbehorende sluiswachtershuis. Grappig, met dat doorlopende balkon en boven de ramen veranderd in deuren.
Op de terugweg slaan we af richting Parnac. we zien veel prachtige
wijnchateaus en we vinden een mooi
plekje aan de Lot. Daar gaan we deze middag naar toe.
De rest van de dag zijn we lui en blijven we in de schaduw genieten van het uitzicht. Er komt tegen de
avond iemand bij ons kijken. Hij ziet dat het vertrouwd volk is, we maken een
kort vriendelijk praatje en hij gaat weer weg. Wij beslissen dat het de
burgemeester van Parnac is.
