Sinds een week zijn we weer op ons geliefde stekje in Condat. De eerste dagen gaan altijd snel voorbij met opruimen van de spullen uit de goed gevulde aanhanger, inventariseren wat er al in de tuin gedaan kan worden, bezoekjes afleggen aan buren en vrienden en plannen maken voor de komende periode.
Het weer is redelijk, soms mooie zonnige perioden en dan weer regenbuien, zelfs met onweer. De temperatuur is goed, na de eerste wat frisse dagen schommelt het op dit moment rond de 15 graden.
Bij een van de bezoeken, aan Jan, hoort Frits dat er een maaltijd komt van de jachtvereniging in Soturac. We kenden de verhalen maar tot nu toe hadden we nog nooit de gelegenheid gehad er een bij te wonen.
Nu is het dan zover. Met Natalie en David stappen we om 12.00 uur in de auto. Het weer is op dat moment zonnig maar niet stabiel genoeg om de fiets te pakken.
In de ‘Salle des fêtes’ is al een heel gezelschap gearriveerd en we vinden een plaats voor 7 personen, Jan en twee vrienden van hem zijn ook aangeschoven.
 |
| de uitnodiging met het menu |
Het wordt een geanimeerde middag. We ontmoeten aardig wat bekenden en de stemming zit er goed in. Tijdens de gesprekken horen we dat de jagers bij de jacht het klein wild altijd direct zelf mee naar huis mogen nemen maar dat het groot wild, zoals hert, ree en everzwijn verdeeld wordt tussen de jagers. Er wordt ook een hoeveelheid apart gehouden voor de maaltijd van vandaag en als er dan nog over is kan dat gekocht worden door wie daar belangstelling voor heeft. Dat is altijd aan het eind van het seizoen, in februari. Afgelopen jachtseizoen zijn er 21 reeën geschoten.
Nog even uitleg over het menu: aperitief; ‘velouté de cresson (soep met waterkers)’; ‘coeur de merlu sauce crevettes (heek in garnalensaus)’ waarbij flessen witte wijn op tafel wordt gezet; ‘Civet de chevreuil (stoofschotel van reevlees)’ met rode wijn; een ‘trou normand (bestaande uit eau de vie met perensorbet); ‘gigot de chevreuil (bout van ree) met aardappels met veeeeel knoflook’ begeleid met rode wijn Cotes du Rhone; kaasplateau; dessert is een soort gebak met frambozen op een bedje van vanillesaus, met bubbels erbij en dan komt er nog koffie met een borreltje.
Het niveau van de stemgeluiden stijgt in de loop van de namiddag, dat is begrijpelijk na al het eten en vooral drinken.
Tussen de gangen door is er een tombola. De lootjesverkopers lopen inderdaad door de gangen tussen de rijen tafels. Er zijn lootjes in diverse kleuren en soms zijn ze ook bestempeld met bijvoorbeeld een vis of een krokodil. Die stempeltjes zijn vast geleend van de lagere school want ze doen me aan die periode denken.
In bovenstaande link zie je hoe de verkoop eraan toe gaat. Voor 5,00 euro krijg je 8 loten en voor 10,00 euro 17 loten en omdat de meeste mensen geen opeenvolgende nummers willen is het een heel gescharrel om de gewenste hoeveelheid uit een boekje te scheuren.
Ja, en dan de prijsuitslag. Prima georganiseerd door Mr. Martin, de penningmeester van de vereniging. We hadden de prijzen al zien staan en hadden al lol, er waren namelijk jachttrofees te winnen, bijvoorbeeld een schedel van een ree. Wij hadden beslist dat we dat liever niet wilden winnen, liever een gigot!
Maar zoals het in het leven gaat, je krijgt niet altijd wat je wilt dus wat was de prijs die Frits won: twee reepootjes, mooi verwerkt als kapstokjes en door Mr. Martin zelf gemaakt. Daar gaan we een plekje voor zoeken, aandenken aan deze gezellige middag.
Laat in de middag rijden we terug naar huis, Natalie en David besluiten een gedeelte te voet af te leggen om de maaltijd te laten zakken.
Ik denk achteraf echter dat ze niet droog thuisgekomen zijn want we waren nauwelijks binnen of het begon te druppelen en het werd een flinke bui!
