Uitzicht op de Lot

3 augustus

We vertrekken deze zondagmorgen al vroeg vanaf La Tour. Na de al gebruikelijke ronde door Leclerc  (volkskrant, broodje, eten voor vanavond) rijden we met de camper richting Villeneuve-sur-Lot.

Vanaf Ste Livrade sur Lot gaan we kijken naar een verblijfplaats voor de komende dagen. Op de camperplaats van dit dorp, die overigens totaal niet geschikt is, een soort 70er jaren camperplaats naast de brandweerkazerne en een verlaten stationnetje, drinken we onze koffie en we vervolgen onze weg, richting Castelmoron. We speuren naar een wildkampeerplekje en in een klein dorpje, Fongrave, parkeren we de camper aan de rivier en pakken we onze fietsen. We rijden tot aan Castelmoron, een kleine zes kilometer verderop. Daar is een haventje voor pleziervaartuigen, niet onaardig maar wel druk, veel sherrybootjes denken wij. We constateren daar dat het plekje waar we geparkeerd staan, helemaal niet mis is. We kunnen van de weg af naar de oever rijden (dank zij, alweer, onze kleine camper) en staan nu lekker rustig aan de rand van het water, een groot deel van de dag onder de schaduw van populierenbomen.

Op het kaartje zie je de locatie in het witte cirkeltje.

We hebben een prachtig uitzicht. De Lot is hier veel breder dan bij ons. De hele middag varen er speedbootjes met allerlei aanhangsels erachter langs, van waterskiërs tot gillende meiden of stoere jongens op een snel voortgetrokken opblaaskussen. De pret is natuurlijk om ze eraf te krijgen en dat lukt vaak genoeg.

 

 

De volgende dag, maandag, begint met een probleem. Help, het gas is op, geen punt zou je zeggen, we hebben twee tankjes, maar we hebben na deze geen reserve meer. We hebben in La Tour nog een vol tankje staan en dat hadden we om moeten wisselen voor de tot nu toe gebruikte tank. Koelkast uit dus (de grootste verbruiker) en alles wat bederfelijk is deze dag opeten.

We maken vandaag een fietstocht. Eerst eens naar Ste Livrade. Een aardig dorpje maar niet zo interessant als ik gisteren in het passeren dacht. Verder maar weer! Op naar Casseneuil. Aan het einde van het dorp Ste Livrade komen we langs een bijzondere wijk. Daar woont een hele Vietnamese gemeenschap. In 1954, het jaar dat Vietnam, voormalige Franse kolonie, onafhankelijk geworden is, zijn een groot aantal Vietnamezen in Frankrijk in vluchtelingenkampen opgenomen. Situatie is vergelijkbaar met de Indonesiërs in Nederland eind jaren '40 van de vorige eeuw. In Ste Livrade waren erop het hoogtepunt 1500 bewoners. Ze woonden in een barakkenkamp wat omstreeks 1930 gebouwd was als tijdelijk onderkomen voor militairen. De leefomstandigheden waren heel primitief. Dat is in volgend filmpje te zien.

http://youtu.be/MifNqTFXVmQ

In al die jaren is er nooit iets opgeknapt, heel triest, de hygiëne liet te wensen over en er was een asbestprobleem. tot heel recent. De ongeveer 200 Oost-Aziatische bewoners hebben mooie nieuwe huizen gekregen. De tuintjes zijn nog kaal, zo nieuw is het! 14, 15 en 16 augustus wordt het nieuwe dorp geopend. Ik heb nog geen foto's van de nieuwe situatie gevonden. Na dit weekend zullen er waarschijnlijk krantenartikelen met foto's verschijnen en dan voeg ik er nog toe aan dit stukje.

 

Ik heb nog niet gemeld dat de plaats waar we nu staan aan de fietsroute ligt die van Aiguillon naar Cahors loopt. Deze is 180 km lang (loopt overigens ook langs La Tour) en gaat meestal over kleine weggetjes en is prima aangegeven. Over deze weg fietsen we naar Casseneuil. Dat is een mooi dorp, veel vakwerkhuizen en mooie smalle straatjes, heel pittoresk..

 

We fietsen langs een andere weg weer terug. Onderweg komen we langs een veld met reuzenpompoenen. wij foto's maken natuurlijk. De boer kwam eens kijken: "5 euro per foto", zei hij lachend.

 

Na een rit van bijna 30 km komen we terug op ons plekje. Er zit nu een visser, zowat op onze schoot, te vissen. We laten hem rustig zijn gang gaan en gaan aan de andere kant van de camper zitten.

Van Grezels naar Mauroux

31 juli  en 1 augustus

Deze dag gaan we uit eten in een restaurant hier in Grezels waar we regelmatig komen: La Terrasse. Geen grote fietstocht vandaag. Wel gaan we eens kijken of de boerderij, waarvan ik op een eerdere rit heb gezien dat er campers mogen staan, naar ons zin zou zijn als volgende standplaats. Dat blijkt niet zo. Het is vandaag een warme dag en er is geen schaduw. Bovendien staan er andere kampeerders en het trekt ons niet zo aan om ons erbij te voegen. Weer genieten we van het landschap in dit stukje Frankrijk. Alle boerenhoven zijn hier groot, het huis meestal ongeveer hetzelfde model, ‘alweer een ‘’ Villa Bellevue”’ , zeg ik dan.

 

 

Na de uitgebreide maaltijd en een tijdje uitbuiken vertrekken we naar Mauroux, daar brengen we de laatste avond door van de tweede campertoertocht en maken we de volgende dag een mooie wandeling.

Ongeveer een week geleden heeft het geregend en we zien onderweg prachtige paddenstoelen.

 

 

De fransen worden een beetje zenuwachtig een week na een regenbui in de zomer. Er worden vrije middagen genomen en je hoort overal, heb jij er al??? Het gaat om de "cèpe", de eetbare boleet waar ze hier dol op zijn, wij overigens ook maar we weten niet goed waar we ze moeten zoeken. De vindplekken worden zorgvuldig geheim gehouden, dat vertel je zelfs niet aan je beste vriend. Zo groot als op de foto hieronder (bron:internet) zou ik ze wel eens willen vinden. Dat wordt wel een superomelet!

Een onverwacht concert

30 juli 

Er staat een lange fietstocht op het programma vandaag. We gaan via Belaye naar Albas, dwars door de volgende lus van de Lot.

 

Onderweg gaan we weer proberen wat sluisjes en barrages te ‘spotten’. In plaats van een wildsafari doen we een sluisjessafari, haha. De eerste sluis die we tegenkomen, Les Scambous, is heel erg verwaarloosd. Het is de sluis stroomopwaarts van Meymes en we zagen daar dat de sluis en barrage opgehoogd waren om meer stroom op te kunnen wekken in de bijgelegen waterkrachtcentrale. In Les Scambous was de barrage onder water verdwenen en het nut van de sluis was weg. Het bijbehorende huis is zo lelijk verbouwd en verwaarloosd tussen hoge bomen, dat ik geen moeite wil doen daar een foto van te maken.

 

'Les Scambous'

Ook bij de volgende sluis, Belaye, is een waterkrachtcentrale gebouwd. De weg loopt nu hoog boven het waterniveau van de Lot en we zien tussen de bomen door een glimp van de sluis en het huis.   

'Belaye'

Na Belaye vervolgen we onze weg, dwars door de lus, naar Albas. Ook daar weer een sluis met stuwdam. Deze keer met een splinternieuwe centrale. De sluiswachterswoning is er niet meer.

 

'Albas'

Albas is een heel mooi dorpje. Op het eerste gezicht geen winkeltje te vinden maar we zien bij het plaatselijke cafe het bord  ‘pain’ en jawel hoor, brood naast de bar! We fietsen/lopen omhoog naar het hoogste punt, de kerk. Daar bewonderen we het uitzicht over de Lot en de mooie huizen.

luchtfoto Albas van internet

 

Het gemeentehuis staat aan 1 kant in de steigers en de bouwmannen hebben juist bouwvergadering. Ze hebben wat proefstukjes bezetwerk gedaan. Wij staan er als echte bouwdeskundigen bij te kijken. ‘Ik weet wel wat ik zou kiezen’, zeg ik tegen Frits en ik zeg het ook tegen de mannen. Hoera, we hebben dezelfde keuze, de tweede van links.

 

’s Middags zijn we lui en blijven we bij de camper. Op een gegeven moment komt er een jonge dame naar ons toe. Ze vertelt dat er vanavond een buitenconcert is naast de feestzaal. We zullen het goed kunnen horen maar we zijn ook uitgenodigd om te komen kijken. We horen ze inspelen. Het klinkt goed, een aparte combinatie van piano, cello, slagwerk en Franse chansons.  Mooie stem heeft de zanger, ik stel me er een soort Michel Fugain of Julien Clerc bij voor, zo'n knappe Franse zanger. Wij gaan kijken en met een aardig aantal mensen genieten we van dit onverwachte optreden. De zanger ziet er niet uit zoals ik me had voorgesteld bij het horen van alleen zijn stem 😃

 

 

Sluisjes 2 en 3

29 juli 

Vandaag vertrekken we van Ferrières naar Grezels. Het is nog steeds bewolkt maar af en toe laat de zon zich zien en de temperatuur is aangenaam, niet te warm. We dalen langs een heel smal, steil weggetje af. Met een grotere camper zou dit niet mogelijk geweest zijn maar onze klein Mercedes bus kan dat wel aan. We zien nu het CHATEAU van de wijnkasteel Chambert en dat schrijf ik niet voor niets met hoofdletters. Het is zeldzaam mooi gelegen, met rondom prachtige valleien met alleen maar wijnvelden  Deze biodynamische wijn'boer' heeft een bedrijf van 64 hectare.

Grezels ligt op de rand van de zuidelijke heuvels van de rivier de Lot. We gaan nu fietsen in de ‘boucles’ (lussen) van de Lot. In de loop van vele eeuwen heeft de stroming van de rivier een hele ontwikkeling doorgemaakt. De oorsprong van de Lot ligt in het Centraal Massief. Het is een echte regen/smeltwater rivier. In de winter en voorjaar komen er enorme hoeveelheden water door en dat heeft ervoor gezorgd dat de Lot al slingerend enorme bochten is gaan maken tussen de rotsachtige heuvels door.

een stukje van 'les boucles du Lot

Vele overstromingen hebben er voor gezorgd dat de grond in de vlaktes tussen de lussen vruchtbare rivierklei geworden is. Het is een en al landbouw, hier, vanwege de Cahors , vooral veel wijngaarden.

Het verval van de rivier is behoorlijk groot. De oorsprong van de rivier ligt in het Central Massief. Vroeger was de Lot alleen bevaarbaar in de zomerperiode. Om de rivier beter als transportweg te gebruiken zijn heel veel sluizen en ‘barrages’ (lage stuwdammen) in gebouwd, de oudste dateren van het eind van de 13e eeuw en daar in die tijd Aquitaine Engels bezit was, werden de kosten daarvan opgebracht door de koning van Engeland. Het op deze manier min of meer gecontroleerde water werd ook als krachtbron gebruikt. Er staan vaak molens en waterkrachtcentrales naast de barrages. In de 19e eeuw zijn de sluizen opgewaardeerd en alle voorzien van een sluiswachterswoning, in totaal 76. In de lus die we vandaag op de fiets gaan verkennen vinden we er twee, compleet met ‘ons model’ sluiswachterswoningen.

 

barrage en en huis 'Campastié'

 

barrage (verhoogd i.v.m. centrale) sluis en huis 'Meymes' 

 

 

 

Hier in Grezels staan we aan de rand van een park, er is water, schaduw en een keurig toiletgebouwtje. En winkeltje is er niet, voor de dagelijkse kunnen we naar Puy l’Eveque of Prayssac, allebei ongeveer 7 kilometer fietsen.  

Danse Macabre

27 en 28 juli

Zondag vertrekken we voor de tweede camperreis. Na het inslaan van wat weekvoorraad rijden we naar een plekje wat we vorig jaar op de fiets ontdekt hebben. We staan nu naast een kerkhof, achter een kerkje op een tamelijk groot plein, onder een reuze grote es. De voorkant van het kerkje is privéterrein en hoort waarschijnlijk bij de ruïne van een kasteel. We zien in de verte een boerderij en horen koeien, af en toe passeert er een auto en verder is het hier heerlijk stil. 

 

Het heet hier Ferrières. We staan ongeveer 4 kilometer van het dorpje Serignac

 

Op het kaartje hierboven zitten we in het witte cirkeltje. Je ziet dat we nog steeds dicht bij huis zijn. We hebben hier al vaker rondgetoerd op de fiets maar dan iets meer richting Touzac.

Vandaag fietsen we naar Serignac en Floressas, twee dorpjes die we al vaker bezocht hebben. In Serignac genieten we een tijdje van het prachtig uitzicht over de zuidelijker gelegen valleien. We zitten nu midden in het Cahors wijngebied en in Floressas zijn twee grote wijnboeren, Chateau Laur en Chateau Chambert en we zien nog iets wat we in geen tijden zagen, een…

......hoefstal . Daar zet je het paard in vast als je de hoeven gaat beslaan.

’s Avonds komt er nog een camper aan, hij wil ook meegenieten van de ‘danse macabre’ denken we. Het blijft overigens doodstil bij de buren.

Op maandag, de 28^ste maken we weer een fietstocht. Het is bewolkt en we rijden naar het dorpje Saux. Dat heeft een hele speciale kerk, het lijkt wel een fort. Wij willen er wat meer van weten maar vinden geen informatiebord. Zelfs op het internet is geen informatie te vinden.

 

Langs een andere route fietsen we terug. In het zicht van de haven, we zien het kerkje van Ferrieres al, moeten we nog een vreselijke helling op, pffff… Frits komt op zijn tandvlees boven maar ik haal het net niet fietsend. Na de middag doet het weer een fikse bui, haaa. ..filmpje!

Nog te vermelden over deze locatie: we krijgen af en toe bezoek van een hond, hij is heel lief maar het is de lelijkste hond die ik ooit gezien heb.

 

 

 

Sluiswachtershuis 1

 

24 juli is een snoeihete dag. We rijden vanmorgen een kleine afstand, in oostelijke richting, via Lustrac tot aan het slaapdorpje Ladignac.  Het is werkelijk een slaapdorp, het kerkje is op slot en er is niets te zien.

In Lustrac hebben we de sluis, molen en kasteel al gezien, nu bekijken we de sluiswachterswoning. Het is, zoals zo vaak langs de Lot, precies hetzelfde model als ons eigen huis, altijd leuk om te bekijken hoe de originele woning aangepast is in de loop der jaren.

 

Volgende week gaan we op ontdekkingstocht naar nog meer sluisjes en huisjes.

Vrijdag 25 juli is een regendag! Wat een verschil met gisteren. We zijn aan de camper gekluisterd. Laat in de middag klaart het op en rijden we naar huis, waar we ons installeren aan het hek van de camping. Het wordt nog zonnig en zelfs barbequeweer. Morgen is het wisseldag en zullen we nieuwe huurders ontvangen.

Fietsen, fietsen en een verkleedpartij in een tunneltje

22 en 23 juli, Trentels

 Vandaag, dinsdag is het een bewolkte dag, fietsweer dus! We willen naar St. Sylvestre.

Op de kaart hebben we gezien dat, als we daar veilig willen komen, we niet de N911 moeten nemen, maar de heuvel van Trentels moeten ronden en dan over landweggetjes afdalen naar het dorp aan de Lot. Zo gedacht zo gedaan! Een heftige klim in het begin maar voor de rest valt het wel mee.

Op de volgende foto van Lustrac zie je de heuvel op de achtergrond.

 

St Sylvestre ligt aan de noordkant van de Lot, aan de zuidkant ligt Port-de-Penne. Daar is een aantal jaren geleden een aanlegplaats voor kleine plezierboten aangelegd. Het is een schilderachtig plaatje en een aanwinst voor de streek.

 

We peddelen op het gemakje terug en gaan langs de andere kant van de heuvel  naar beneden naar Trentels. Als we bijna terug zijn komen we de Engelse buren van de camping tegen, met zijn vieren op de fiets, vrolijk babbelend. ‘Nou’, denken wij, ‘ze zullen wel niet ver gaan, ze zijn niet echt gekleed op een pittige tocht’.

Het duurt toch tot een eind in de middag voor ze weer terug zijn en de volgende morgen vraag ik aan een van de dames waar ze naar toe gefietst waren. Ze vertelt dat ze naar St Sylvestre en Penne geweest zijn. ‘Wauw’, zeg ik, ‘dat was een flinke klim!’. Dat hoeft het niet te zijn, blijkt nu. Er is een spoorbrug over de Lot, hier ongeveer 500 meter vandaan. We hadden al gezien dat er een pad langs het spoor loopt maar je kan er met de fiets ook OVERHEEN. Dat is goed nieuws, vandaag, de 23^ste, staat een fietstocht naar Villeneuve-sur-Lot op het programma.

Deze Pont du Boyer is gebouwd in 1863 voor de spoorlijn Agen - Perigueux. Er was een dubbel spoor voorzien maar er is een enkel spoor aangelegd. Het andere deel is een pad voor voetgangers en fietsers. Voor zover bekend is dit de enige brug in de regio Aquitaine  waarbij fietsers en trein dezelfde brug gebruiken.

 

 

 

We gaan onszelf verwennen op een maaltijd in het wokrestaurant, dat lijkt ons een mooi einddoel.

De fietstocht is lang maar niet zwaar. Wij vinden, in tegenstelling tot een aantal Fransen, dat je een beetje netjes gekleed naar een restaurant gaat, en zeker niet in korte broek.

Dat levert onderweg een grappig tafereeltje op: Frits kleedt zich om in een fietstunneltje vlakbij Villeneuve.

 

We hebben een heerlijke maaltijd. De terugtocht verloopt iets moeizamer. Het wordt ook erg warm en terug op de camping laten we ons eerst zakken in het zwembad!

Totale afstand deze twee dagen: 55 kilometer