Luzech

26 augustus 2015

In de loop van de morgen verschijnt Jim, de vriendelijke Engelse wandelaar, met onze opgeladen accu en kunnen we vertrekken.

Gisteren hebben we de camping ‘Les bergers de Caix’ vlak bij Luzech al even per fiets verkend en het lijkt ons wel wat. We hebben een aardig plekje gevonden en gaan eerst onze apparaten eens opladen en de elektronische post lezen, er is wifi. Het is ook een  aanlegplaats voor bootjes en als je het sanitair wil gebruiken, krijg je als kampeerder een sleutel van het gebouwtje. Praktisch, anders gaat heel het bootjesvolkje hier douchen en naar toilet. Deze oplossing doet mij een beetje denken aan de kleuterschool, daar kregen we een met katoen omhaakte cirkel aan een touwtje mee als we naar de wc moesten. De deur mocht niet op slot.

 ’s Avonds doen we boodschappen op de fiets, het is 3 kilometer naar Luzech. We stoppen nog even bij de oude spoorbrug en klimmen natuurlijk de trap op. We hebben nu een mooi zicht op de Lot en de enorme waterkrachtcentrale. Dit is echt een groot probleem voor het bevaarbaar maken van de Lot. Hier moet veel kapitaal geïnvesteerd worden om een by pass te maken.

Voorbij dit obstakel, richting Cahors, wordt het ineens druk op de Lot. Nu kan er tot ver voorbij Cahors aan pleziervaart gedaan worden en de eerste ‘capitainerie’ ligt al meteen naast de weg, met de bijbehorende huurbootjes.

stukje van de Lot, blauw = bevaarbaar

Langs de weg naar Luzech staat een gedenkteken voor ene Le Franc de Pompignan. Nooit van gehoord ! Daar wil ik meer van weten.

Wikipedia leert ons het volgende: Markies Jean Jaques Le Franc de Pompignan is een Franse schrijver en dichter. Hij leefde van 1709 tot 1784. Hij had een sterk rechtvaardigheidsgevoel en ging in pamfletten en geschriften fel tekeer tegen fraudeurs, verdedigde de fiscale voordelen van de edelen maar was aan de andere kant ook zeer begaan met de onterechte belastingen die opgelegd waren aan de bevolking. Hij werd in 1745 ere raadslid in Toulouse. In 1759 werd hij lid van de Academie Francaise. Bij zijn inauguratiespeech haalde hij zich de woede op de hals van de gevestigde franse filosofen. Vooral Voltaire voelde zich zeer beledigd, er ontstond een langdurige schriftelijke polemiek en Le Franc de Pompignan werd op een enorme wijze belachelijk gemaakt. Hij trok zich terug en verbleef op een van zijn kastelen, of in Pompignan of in Caix. Le Franc de Pompignan was een zeer geleerde edelman, had een enorme bibliotheek, vertaalde artikelen uit vele talen, waaronder Latijn en Grieks. Hij is nu een totaal vergeten schrijver

Op het gedenkteken staat een gedicht, grof vertaald is het is een eerbetoon aan de boeren, waar Le Franc de Pompignan, burger van Luzech, zich sterk voor maakte.

foto internet

 

27 augustus:

Na 1 nacht kamperen op een camping hebben we het wel weer gezien. We zijn fris gedoucht en staan toch veel liever in de open natuur. We stappen op de fiets en gaan richting Douelle, eens kijken of die kant uit iets te vinden is. Douelle is een aardig plaatsje, met een Camping Municipal. Alle potentiele kampeerders worden die kant uit gestuurd, bij alle ander mogelijke plekjes liggen grote obstakels of staan borden. We verlaten het dorp natuurlijk niet zonder de sluis te gaan bekijken en het bijbehorende sluiswachtershuis. Grappig, met dat doorlopende balkon en boven de ramen veranderd in deuren.

Op de terugweg slaan we af richting Parnac. we zien veel prachtige wijnchateaus en  we vinden een mooi plekje aan de Lot. Daar gaan we deze middag naar toe. 

De  rest van de dag zijn we lui en blijven we in de schaduw genieten van het uitzicht. Er komt tegen de avond iemand bij ons kijken. Hij ziet dat het vertrouwd volk is, we maken een kort vriendelijk praatje en hij gaat weer weg. Wij beslissen dat het de burgemeester van Parnac is.

 

---

Bonusdag in Cambou

25 augustus 2015

De zondag viel uiteindelijk nog mee, het werd droog en later zelfs zonnig.

Maandag 24 augustus: Zaterdag vroegen we aan de mevrouw in de Office de tourisme in Luzech hoe het weer er voor deze dag uitzag en ze zei: Mwuah Mwauh. Nou dat is het ook hoor. Het lijkt wel een vakantiedag aan de Hollandse kust. Megaveel wind, jagende wolkenpartijen waar af en toe een donkere tussen zit en daar valt dan ook een buitje uit. We rijden eerst terug naar Albas. We hebben gisteren door die regen geen poging gedaan het dorp in te gaan en dat doen we vandaag. Het is maandagmorgen en het is er doodstil. Er is, behalve een bar alleen een brasserie en verder niet 1 winkel. Albas ligt precies in een bocht van de Lot tegen de berghelling aangeplakt. We kunnen twee richtingen op kijken als we helemaal boven staan bij de kerk en het gemeentehuis.

foto internet

We zien een groot bord waar diverse wandelingen op staan. We vinden het een uitstekende dag om een eindje te gaan lopen en we zien er een die voor ons geschikt is en langs Cambou komt.

We lopen dwars door de wijnvelden richting de heuvels. We hebben zaterdag al een pigeonnier gezien en nu passeren we er weer een. Deze laatste hoort bij een verlaten boerderij. Hij herbergt een aantal vogels en een uiltje vliegt verschrikt op als wij langs lopen.

De route is mooi aangegeven op de kaart maar er is geen wegmarkering en we kunnen de heuvels niet in, het pad dwars door de bossen omhoog is niet meer te vinden. We slaan dat stuk van de wandeling over en gaan via de geasfalteerde weg terug.

Dinsdag 25 augustus is vertrekdag. Op het ‘moment suprême’ start de camper niet. Oei, wat nu. Een stukje verder staat een auto en ik ga de eigenaar zoeken om te vragen of hij met de startkabels de accu kan activeren. Ondertussen heeft Frits een wandelaar aangesproken die zijn hond aan het uitlaten is en hij gaat ons helpen. Hij komt een tijdje later met zijn auto langs en we sluiten de kabels aan. Niets! Hij heeft wel een acculader en hij gaat bij hem thuis onze accu opladen.

Dat betekent dat wij hier een dag extra blijven en we stappen snel op onze fietsen om in Luzech eten te kopen. Deze keer rijden we niet over de weg maar volgen we het zandpad langs de rivier. Dat gaat wat hobbelig en af en toe is het smal en vlak langs de waterkant maar het lukt. We gaan een broodje halen en ook eens kijken op een camping een paar kilometer voorbij Luzech.

Vanmorgen nog een grappig verschijnsel: alle waterplanten zijn weg! Blijkbaar is stroomopwaarts een stuw opengezet en er is een flinke stroming op gang gekomen.  

Zondag is geen 'zon' dag

Wat een verschil tussen het weer van gisteren en vandaag!

Gisteren: 22 augustus, weer een dag van iets meer dan 30 graden. We gaan op de fiets naar Luzech, ongeveer 10 kilometer oostwaarts, via een weg dwars door de wijnvelden, op zoek naar een bakker en misschien een supermarkt. 

Luzech is een mooi oud dorpje aan dat Lot, in een lus als in een gestrikte veter. Zo slaperig als Albas tegen de heuvelrug aanleunt, zo levendig is hier. Veel winkels en terrasjes in de hoofdstraat, een donjon torent boven dit alles uit, de Tour Imperial. Een beeld van wat ik hier vertel zie je op onderstaande twee foto's, van internet.

Bij de Office de Tourisme halen we een plattegrondje van het dorp en we doen een stuk van de wandeling. Het is al erg warm en we keren halverwege terug, ook al om de klim naar de donjon best gevaarlijk is. Zeker niet aan te raden met kleine kinderen.

Het is ons al opgevallen dat in deze streek, tussen de wijngaarden, ook veel walnotenboomgaarden staan, veel jonge aanplant ook. Dat hebben we vorig jaar niet gezien. Op een informatiebord In een klein straatje lezen we dat Luzech vroeger een gemeentelijke walnotenpers had. Wat we ook ergens lezen is dat voor iedere vis, die gevangen werd in de Lot, betaald moest worden.Er zijn in Luzech drie kleine musea, maar die bewaren we voor een andere reis.

We doen wat boodschapjes en rijden terug naar ons plekje in Cambou. Het is geen lange rit maar er zitten toch venijnige hellingen in. De middag brengen we door in de schaduw. Af en toe waait het flink. Er zit verandering in de lucht. Een passerende wandelaar raad ons aan een eindje verder te parkeren, niet onder de enorme populier waar we nu staan. Hij ziet het onweer al aankomen, en wij ook. We nemen zijn goede raad aan en verhuizen naar een open plek een klein stukje verderop.

In de nacht onweert het en af en toe valt een regenbui. Het is nog behoorlijk warm in ons rijdend bed.

Deze morgen is het bewolkt, maar we laten ons niet weerhouden en stappen op de fiets. We hebben ontdekt dat langs de Lot een zandpad naar Albas loopt en we willen het dorpje verkennen.

foto internet

We gaan over de smalle brug de Lot over (met noemt het geen ‘pont’ maar een ‘passerelle’) en zoeken aan de andere kant van de rivier naar een sluisje. We vinden de barrage, maar de sluis is toch aan de overkant van de rivier. Waar we staan is een schelpenstrandje. Bij mooi weer kan je vast heerlijk in de Lot zwemmen.

De bewolkte lucht verandert nu in een regenlucht. We moeten een tijdje schuilen onder grote walnotenbomen (gelukkig paraplu mee!) en als het even droog is rijden we snel naar de camper terug. Albas zullen we een andere keer beklimmen. Het ziet er naar uit dat we de rest van de dag binnen moeten blijven (film kijken??)