40 euro voor twee foto's

Zondag rustdag is het eigenlijk maar omdat wij iedere vakantiedag rustdag hebben geldt dat niet voor ons vandaag.
Mooie autorit gemaakt met als eerste stop een 'restaurant champetre' (op den buiten).
We zijn er de vorige keer ook geweest en dat beviel goed. Het vlees wordt er gebakken op een immens houtvuur, door de opa van dit familierestaurant (denk ik, hij is in ieder geval de baas).
Ik vroeg hem of ik een foto mocht maken van hem '20 euro' zei hij lachend. Toen bedacht ik me dat ik er van de andere kant ook een wilde maken zodat je de grote houtblokken goed kon zien.
                                                                                  '40 euro' riep hij  en               
                                                                                  iedereen  die er stond moest lachen.


We reden via een toeristische route terug richting Balesta. Vanuit de Pyreneeen lopen ontelbare kleine riviertjes richting het noorden. 1 ervan, de Save is door de eeuwen heen zodanig uitgesleten in de rotsen dat er een kloof ontstaan is, een 'gorge'.
Het was een prachtige gezicht, de natuur maakt er dan echt iets heel moois van.

nog steeds in Balesta

27 juli

En zo zag het er deze avond uit. We hadden een barbeque maar omdat we onder het afdak zaten ging heel het feest toch door.

Eerder deze dag maakten Frits en ik een fietstocht in de omgeving. Het was niet al te heuvelachtig maar de hellingen waren zodanig lang dat het toch een zware onderneming was, naar beneden natuurlijk wel JOEHAAA. We gingen de zuidelijke richting uit in de hoop wat meer van de Pyreneeen te zien. Helaas was het een beetje bewolkt en heiig en je moet wel erg goed kijken op de foto om ze te zien maar.....ze zijn er.

We kwamen langs het gehuchtje Boudrac en rustten even in een parkje.
Er stond, zoals in werkelijk alle Franse dorpjes, een gedenkteken voor de gevallenen in de Eerste Wereldoorlog. Ontroerend om te zien hoeveel  jonge mannen, 12!!! (en ze waren nog genummerd ook), hier gevallen zijn. Het dorpje heeft op dit moment  ongeveer 107 inwoners, laat dat toen het dubbele geweest zijn, dan waren er toch een hoop families met veel verdriet.

Gisteren, de 28ste, was het nog steeds bewolkt. 's Morgens miezerde het wat en deze dag geen fietstocht, te gevaarlijk bergaf met natte wegen dacht ik zo en we maakten een wandeling over de berghelling achter het huis.
Sue en Simon's  huis heet Couscouillats een we kwamen via een informatiebord te weten dat een couscouille de schelp is van de coquille St Jacques en dat hier achter het pad vroeger ook naar Santiago de Compostella leidde, een van de vele wegen! (niet naar Rome:-))

Richard en Jenny zijn vandaag naar huis gegaan.

Hondenoppas

26 juli

Behalve mensenvrienden zijn er hier ook twee dierenvriendjes, Elly, de hond van Sue en Simon en Dickens, de hond van Jenny en Richard.
Vandaag stond op het programma: een bezoek aan de Pyreneeen en wel naar de Pic du Midi. Het was ver rijden en weer zo'n hete dag en Sue zou achterblijven op de parkeerplaats bij de Pic du Midi met de honden.
Dat vonden Frits en ik niet zo een goed idee. Wij boden aan achter te blijven en op de honden te passen. Zo hadden wij een heerlijk rustig dagje en voor Sue en Simon was het heel lang geleden dat ze zonder hond op stap konden.

Dickens

Elly

Later op de middag begon het er dreigend uit te zien, het begon te waaien en we zagen hele donkere wolken boven de Pyrenneeen. Een paar regendruppels en 2 donderslagen later klaarde het weer op. Huh, it was not the end of the world!



Plezier met vrienden

25 juli

We zijn hier niet alleen met Sue en Simon. Richard en Jenny, ook uit Condat en ook hun huis verhuurd op dit moment, zijn er ook.
's Morgens gingen de dames Sue, Jenny en ik naar de markt in Lannemezan. Het is zo gloeiende gloeiende warm dat we 's middags niets deden. Eind van de middag gingen we barbequeen en er stond ook een wandeling gepland om half negen 's avonds. Hier in het dorpje Balesta is een groepje dat iedere woensdagavond gaat wandelen. Het is steeds iemand anders die de route verzint. Een goed idee, zo hou je de dorpsgemeenschap actief. Sue en Simon waren afgelopen weekend bij een dorpsmaaltijd en daar werden ze uitgenodigd. De wandeling was niet te lang, ongeveer 5 kilometer.
Daarna zaten we nog lang met zijn zessen op het terras buiten te praten.



Richard, Sue, Jenny en Frits aan tafel



Simon, the barefoot Jamy Oliver chef



Sue (en Frits)




de avondwandeling



naar Balesta

24 juli

Dit plekje zullen we vast nog eens bezoeken want het was er erg prettig.

 Via Mauvezin (mwah), Gimont (helemaal niets), en Simorre (prachtig dorpje), Langs Boulogne sur Gesse naar Balesta.

Weer was het een erg hete dag. We parkeerden onder de grote carport bij Sue en Simon. Daar was het relatief koel.
Waren net van plan om aktie te ondernemen betreffende onze huurders. Ze kregen de wasmachine niet open en ook bleek de oven niet te werken. Dan is het toch even puzzelen van hoe zouden we dat kunnen oplossen. Vorige week was alles in orde. Ik weet niet of ze zo onhandig zijn maar er kwam gelukkig een verlossend smsje dat alles werkte zoals het hoort.

Auvillar, een mooi Frans dorpje

23 juli

We ontbeten in het zonnetje, onder een stralend blauwe hemel.

Het beloofde een warme dag te worden en we waren al snel ingepakt en vertrokken.

Eerst stop was het dorp Auvillar, hoog gelegen boven de rivier de Garonne en volgens de toeristische info één van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Nou dat was niet overdreven, het was prachtig. Schitterend uitzicht over de rivier,

een mooie dorpskern, schilderachtige straatjes en veel mooie gevels.

We bezochten de kerk St Pierre en zeiden even gedag tegen Jacobus, het was tenslotte een pelgrimsplaats op de weg naar Santiago de Compostella.

Na de middag werd het erg warm en we besloten een schaduwrijk plekje te zoeken. We reden weer een karrenspoor in en ja hoor, een prachtig plekje. We installeerden ons en ik ging een aquarel maken van het uitzicht. Hier kregen we wel bezoek van de boer maar hij was heel vriendelijk en we mochten best blijven staan. ’s Nachts hoorden we weer helemaal geen geluid en er waren weer heel veel sterren, nog steeds geen maan!

Fietsen langs het Canal

22 juli

Gisteren, zaterdag, was een dag om snel te vergeten. Wassen, strijken, poetsen en daarna kwamen de nieuwe huurders.

Vanmorgen om een uur of 10 vertrokken we uit Fumel.

We reden op het gemakje zuidwaarts. Ons doel was al bekend: een piepklein gehuchtje tussen het Canal lateral de la Garonne en de Garonne in, St Nicolas de la Balerme genaamd. Daar gingen we een fietstocht maken langs het kanaal. Vorig jaar waren we richting Agen gegaan en deze keer gingen we oostwaarts richting Valence d’Agen.

Canal lateral de la Garonne,
Pont Canal de la Barguelonne

We passeerden de koeltorens van de kerncentrale van Golfech. Van dichtbij zijn het enorme gevaarten. Als het helder weer is en geen wind kan je de rookpluimen tot in Fumel zien.

We genoten van de  tocht, het was prachtig weer met een verkoelend briesje.

Bij aankomst in Valence zagen we aan de linkerkant een mooie gevel van een groot gebouw. Dat wilden we wel eens van dichtbij bekijken en het bleek een openbaar slachthuis te zijn uit , als jaartal stond er 1882 op. Het was prachtig gerestaureerd en wordt nu gebruikt als feestzaal, ontvangsthal en rustplaats voor passerende fietsers, wandelaars en wat er maar langs komt.

Valence d’Agen zelf was ook zeer de moeite waard.

We zagen een prachtige oude wasplaats, brede straten en boulevards. In totaal fietsten we deze dag 32 kilometer.

Ons camperplekje was hetzelfde als vorig jaar, via een karrenspoor kwamen we aan de oever van de Garonne, naast een zonnebloemenveld. Niemand kon ons zien en er kwam geen boer langs.