La Grande Guerre

13 augustus

Het is droog, temperatuur ongeveer 20 graden, zon en een stevige wind, het lijkt wel een Hollandse zomerdag. Vandaag fietsen we naar Villereal. Dat is weer een hele mooie bastide. Een vierkant plein met een grote houten hal.

 

Het is markt en gezellig druk. We kopen een meloen bij een plaatselijke producent. Ik wil er graag een hebben die goed rijp is en ik zeg tegen hem: “Het is voor nu meteen”. Prompt pakt hij zijn mes en wil hem doormidden snijden. Ha ha dat is nou ook weer niet de bedoeling. Ik had moeten zeggen: “Voor vandaag”, altijd opletten met die Franse taal!

 

We dwalen een beetje door de straatjes rondom het centrale plein. Een bord “exposition” lokt ons een gebouw binnen. Het is een expositie over de Eerste Wereldoorlog, ‘La Grande Guerre (de grote oorlog) zoals men hier zegt. De mobilisatie in Villereal was op 4 augustus 1914.

 

De gemeente Villereal bestaat uit een aantal kleine dorpjes, ook Bournel hoort daarbij. Per paneel wordt ieder dorp apart belicht, met foto’s zoals het dorp er toen uit zag, de namen en leeftijden van alle gesneuvelden, welk beroep de soldaat had (meestal : boer), waar en hoe de soldaat gestorven is, wat er in het dorp aan winkels en bedrijven was. Zo krijg je per dorp een vrij compleet beeld over hoe het leven toen was. Niet alleen voor de opgeroepen soldaten was het hard, ook voor de achtergeblevenen, de vrouwen en de kinderen. Frankrijk had in die tijd meer dan 37.000.000 inwoners, daarvan zijn ruim 1.000.000 militairen gesneuveld, nog eens ruim een half miljoen burgerslachtoffers. Niet verwonderlijk dus dat in ieder dorp een monument voor de gesneuvelden opgericht is. Iedere familie zal zijn verhaal hebben. Wij zijn diep onder de indruk van wat we hier zien.

In Bournel hadden we al eens staan kijken naar het oorlogsmonument. Daar was een speciale plaquette op bevestigd met de naam Bir Hakeim. Daar hadden we allebei nog nooit van gehoord. Eens opzoeken op internet dus:  In onderstaande link vind je alle informatie,
http://www.microsofttranslator.com/bv.aspx?ref=SERP&br=ro&mkt=en-US&dl=nl&lp=EN_NL&a=http%3a%2f%2fen.wikipedia.org%2fwiki%2fBattle_of_Bir_Hakeim 

Monument in Bournel

 

Op de terugreis worden we overvallen door een fikse regenbui en net zoals vorige week zien we net op tijd een schuur. Deze heeft een groot afdak waar we onder kunnen schuilen. Tijdens ons middageten verschijnt aan de andere kant van de camper weer een donkere wolk, wij zien hem niet  meteen en dat is weer even rennen.

 

 

Twee oude k(n)arren

Dinsdag 12 augustus.

 

En zo staan we hier geparkeerd, de oudjes met de oudjes. We staan niemand in de weg en er is geen mens komen zeggen dat het niet mag. Integendeel zelfs, we stonden eerst op wat later bleek de petanque baan. Een dame van de gemeente kwam het terrein afzetten met een lint. Een camper had de muur beschadigd zei ze. Wij mochten ons installeren waar we nu staan.

Gisteren hebben we heel wat kilometers gefietst dus vandaag maar eens wandelen. De temperatuur is de laatste twee dagen ergens begin 20 graden en dat is uitstekend voor sportieve activiteiten. Hier bij de parkeerplaats staat een bord met wandelinformatie, maar dat mogen we eigenlijk niet bekijken zo te zien! Ik zou die rozenstruik wel een willen snoeien!
 

De wandelroute is overigens onderweg prima aangegeven. Bij ieder nieuw pad staat informatie over de geschiedenis van het pad. Soms was het een pad waar de kinderen langs naar school gingen, dan weer een deel van een oude Romeinse weg en bij een ander werd vermeld dat men vroeger, volgens de verhalen, bezocht kon worden door demonen of aangevallen door wolven.

 

Het landschap is hier heel anders dan wat de laatste twee weken gewend waren, nu veel heuvels met lange dalen, stukken bos, koeien in de wei, ook weer landbouw. Een gewas wat wij niet kennen groeit er, het is een bonensoort, met een harig soort kleine  sperzieboontjes. Even opzoeken op internet: het zijn sojabonen

foto internet

 

Af en toe moeten we aardig klimmen, maar we worden beloond met mooie vergezichten

 

De route is heel afwisselend, soms asfalt, dan weer een pad langs een wei, dan weer door een bos. Aan het eind van zo’n bos zagen we een mevrouw op de grond liggen, ernaast een mountainbike. Ze was gevallen en blijkbaar haar enkel gebroken. Gelukkig had ze haar mobieltje bij zich en kon ze de hulpdienst bellen. We zijn bij haar gebleven tot de ambulance kwam. Ze had erg veel pijn en een beetje gezelschap deed haar goed. Na een klein kwartiertje was de hulpdienst er en zijn wij verder gelopen. Hier blijkt dus weer eens hoe belangrijk het is om je mobiele telefoon bij je te hebben als je gaat wandelen of fietsen, je weet maar nooit!!!

Comme un poireau

Maandag 11 augustus. 

We zijn dit afgelopen weekend even terug geweest in onze omgeving. Zondag was het de verjaardag van onze vriend Gilbert.

Vandaag trekken we verder en beginnen aan de laatste vakantieweek. De reis van deze morgen zal ons nog lang heugen. We rijden eerst naar Monflanquin en gaan via de smalle binnenwegen richting Castillionnès, op het kaartje van de Lot en Garonnestreek te zien helemaal bovenaan. 

We hopen ergens ‘wild’ te kunnen bivakkeren.

Een karrespoor rechtsaf trekt onze aandacht. We rijden er op en parkeren de camper zodat we te voet polshoogte kunnen nemen of en waar er een goed plekje zou zijn. Ik vind het er nogal hobbelig en ook eenzaam en dit wordt hem dus niet. Frits rijdt achteruit het karrespoor af en vraagt mij of er niets in de weg zit om de weg op te draaien. Ik zie geen bezwaar maar….boem…we zitten met het linkerachterwiel in een greppel. Ai, niet gezien, was helemaal vol gegroeid. Wat nu! We krijgen de camper er niet zelf uit, dat zien we meteen al. Een koppel wandelaars dat we net gepasseerd zijn ziet het gebeuren en komen naar ons toe. Het zijn vakantiegangers en kennen niemand in de buurt. Dan komt er een bestelwagentje aan. Het blijkt de bakker van het dorp waar we 5 minuten geleden een broodje gekocht hebben. Hij ziet ook meteen dat er een tractor aan te pas moet komen om de auto weer vlot te trekken. De achterkant hangt helemaal scheef. Hij krabt eens achter zijn oor, bedenkt de mogelijkheden en zegt dan dat even verderop een man in een mobil home woont die altijd bij de boeren gewerkt heeft en dat die ons misschien verder kan helpen. Wij er naar toe. Hij heeft inderdaad een trekker en nadat we onze situatie uitgelegd hebben wil deze bijzonder vriendelijke man ons helpen en inderdaad, hij trekt de camper er zonder enige moeite uit. ‘Comme un poireau’ zegt hij (‘zo gemakkelijk als een prei uit de grond’) Van deze gebeurtenis heb ik helaas geen foto, dat is er in de stress van het moment niet van gekomen. We hebben gelukkig geen schade, de treeplank is een beetje krom maar dat is alles.

We belanden uiteindelijk in een minidorpje, Bournel genaamd. Na het middagmaal, als we weer een beetje bekomen zijn van de schrik van deze ochtend, pakken we onze fietsen en gaan we een rit maken naar Castillionnès, eventueel onderweg uitkijkend naar een geschikte overnachtingsplaats. Er zou overigens een boerderijcamping en een gemeentelijke camping moeten zijn. De boerderijcamping is er onlangs mee opgehouden en het kost ons heel wat moeite om de gemeentelijke camping te vinden. We zijn wel drie keer Castillionnès in gereden (omhoog!, het is een Bastide) maar… we vinden hem, helaas totaal ongeschikt, jaren zestig camping, ziet er niet uit!

De plaats zelf is heel aardig, leuk plein in het centrum en een gezellige hoofdstraat.

 

foto internet

 

foto internet

 

Via de tamelijk drukke weg rijden we terug naar Bournel. De weg lijkt wel een achtbaan, kaarsrecht maar heuvel af, heuvel op. Dat betekent keihard naar beneden fietsen, dan nog zolang mogelijk profiteren van de snelheid bij het beklimmen van de volgende helling, en naar beneden maar weer!

We besluiten in de dorpje te blijven staan, een prima beslissing, het is er heel rustig.

 

Op het nippertje

Donderdag 7 augustus

Het ziet er bewolkt uit. Het weer op internet zegt: Af en toe een bui en morgen nog meer regenkansen. Dus vandaag er op uit. We willen naar Aiguillon, kijken waar de Lot in de Garonne uitmondt en dan nog een stukje verder, tot aan het Canal Lateral de la Garonne.

We zijn nog niet de heuvel van Clairac op of het begint al te miezeren. Het wordt na een paar kilometer gelukkig droog, de bui zal tegen de heuvel aangeleund hebben denk ik. De 8 kilometer weg langs de Lot tot aan Aiguillon is het minst interessante stukje wat we van de Cahors-Aiguillon route gefietst hebben. In Aiguillon hebben we wat moeite om de juiste weg naar de brug over de Garonne te vinden. We kennen de weg goed want we passeren deze brug als we naar Buzet om wijn gaan, maar we komen nu van een andere kant en hebben geen detailkaart. Uiteindelijk aan de overkant proberen we zo dicht mogelijk bij de rivier te blijven maar welke zijweggetjes richting Garonne we ook nemen, we komen niet op het punt waar de Lot erbij komt. Moet toch interessant zijn, de Garonne heeft een heel andere kleur, veel groener water. Wij begrijpen niet dat, als je dit gebied “ streek van de samenvloeiing van Lot en Garonne” noemt, het toeristisch niet uitgebuit wordt.

Wel zien we dat de invloed van eb en vloed hier al zichtbaar is. Het is duidelijk eb, een brede strook kiezels die nat geweest zijn.

foto internet

bij deze luchtfoto is het eb, zie de zandstrandjes.

 

Het kost ons heel wat tijd en kilometers en nou begint de lucht erg dreigend te worden. We zetten er maar eens de sokken in. De bui komt dichter en dichter bij en na een stevige sprint redden we het nog net droog tot aan een tabakschuur. De boerin ziet ons blijkbaar aan komen stormen, komt uit het huis gerend en zegt: “Snel snel ga maar naar binnen”. Oef, dat was op het nippertje! Er volgt een vreselijks stortbui. De boer komt een tijdje met ons kletsen, ook blij met een verzetje denk ik. Hij vertelt dat hij in Aalsmeer het vak van bollenkweker geleerd heeft en hij heeft jarenlang tulpen verbouwd en de bollen gedroogd in zijn tabakschuur. Die was toen helemaal geïsoleerd, de droog- en bewaartemperatuur luistert nogal nauw. Nu is hij met pensioen, maar stukken isolatiemateriaal herinnert nog aan deze periode.
 

 

Het wordt weer droog en we rijden nog een klein stukje langs het kanaal Lateral de la Garonne. Via het dorp Villeton, waar we een heel aardige camperplaats zien, gaan we naar het stadje Tonneins. We kopen er een broodje. De bakkersvrouw vraagt of we toch geen last gehad hebben van de regenbui, ze leefde met ons mee. Tonneins is een mooi stadje, we kijken er even uit over het dal van de Garonne en nemen ons voor er later deze week terug te komen.

 

Dan vervolgen we onze weg terug en zijn net voor de volgende bui binnen.

De dag erna is voor een groot deel gevuld met regen- en onweersbuien. Van onze fietsplannen voor vandaag komt helemaal niets. Ook zaterdagochtend is het nog onweersachtig.

Hoog op de berg en op rivierniveau.

6 augustus

 

Deze dag gaan we naar een volgende standplaats, naar een camping zowaar. Het wordt weer eens tijd om te douchen en dan kan ook de koelkast weer aan, op elektriciteit.

Tijdens het fietsen gisteren vroegen we ons af of het mogelijk zou zijn via het dorp Laparade te fietsen. Daar zouden twee campings zijn waarvan een kleintje in midden in het dorp. Vandaag nemen we deze weg naar Clairac met de camper. Laparade  ligt werkelijk heel hoog. De camping in het dorp  is niet meer in gebruik. Wel jammer eigenlijk want hij ligt prachtig. Hij heet niet voor niets ‘camping Panoramic'.  We lopen naar de muur op het hoogste punt en staan een hele tijd te genieten van het uitzicht

 

We lopen een rondje door het dorp. Er zijn een paar historische monumenten en twee daarvan zijn waterputten. Vroeger waarschijnlijk de enige watervoorziening op die hoogte. Er kunnen vier emmers tegelijk geput worden.

Op naar Clairac. We gaan ons installeren op de gemeentelijke camping. Er zijn 50 kampeerplaatsen en het is ons een raadsel waarom er maar 6 plaatsen bezet zijn. De camping is eenvoudig maar netjes. Er is een restaurant en een bar en een leuk zandstrandje. 

Ter vergelijking: Gisteren kwamen we onderweg een boerderijcamping tegen en daar stonden alleen maar Nederlandse auto’s. Hadden de eigenaars van deze boerderij soms ooit eens meegedaan aan het programma ‘Ik Vertrek’ ???

Het geruis van de barrage is aanzienlijk. Na een tijdje wen je  eraan en hoor je het niet echt meer. Het is net of we aan de zee kamperen. Het is de breedste barrage die we  aan de Lot gezien hebben. Over 8 kilometer is het afgelopen met deze rivier. Dan stort hij zich in de Garonne.

 

Laat op de middag, nadat we allebei weer bijgelezen zijn op het internet (wifi!), gaan we naar het dorp en rijden de brug over naar de overkant van de Lot. Er zou een sluisje moeten zijn en ja hoor, we spotten er weer een!

 

 

Fongrave

5 augustus

We worden deze ochtend gewekt door de kerkklokken, om 07.00 uur ’s morgens. We snappen niet dat we daar gisteren doorheen gepit hebben, we staan er tamelijk dichtbij.

Het is een prachtige morgen, er ligt een lage damp over het water en dat is een goed teken.

 

Deze dag fietsen we de andere kant op, naar Clairac. We hebben in onze informatie gelezen dat daar een camping is die we misschien wel leuk vinden. Vanwege de te verwachten warmte zitten we al om 09.00 uur op ons stalen ros. Tijdens de mooie tocht door deze landelijke boerenstreek zien we voornamelijk pruimenboomgaarden, hazelnootboomgaarden, graan- en maisvelden. We zien  zowel mooie kastelen als ruïnes .

 

Na 18 km komen we aan in Clairac en…….het is een leuke camping. We gaan er morgen naar toe. Het dorp ziet er ook heel aardig uit.

Nu zijn we dus nog even in Fongrave. Hier in de omgeving worden veel huizen, en ook schuren, gebouwd van baksteen. Soms gecombineerd met natuursteen en soms in een patroon met schuin gemetselde steentjes.

 

 

 

 

Uitzicht op de Lot

3 augustus

We vertrekken deze zondagmorgen al vroeg vanaf La Tour. Na de al gebruikelijke ronde door Leclerc  (volkskrant, broodje, eten voor vanavond) rijden we met de camper richting Villeneuve-sur-Lot.

Vanaf Ste Livrade sur Lot gaan we kijken naar een verblijfplaats voor de komende dagen. Op de camperplaats van dit dorp, die overigens totaal niet geschikt is, een soort 70er jaren camperplaats naast de brandweerkazerne en een verlaten stationnetje, drinken we onze koffie en we vervolgen onze weg, richting Castelmoron. We speuren naar een wildkampeerplekje en in een klein dorpje, Fongrave, parkeren we de camper aan de rivier en pakken we onze fietsen. We rijden tot aan Castelmoron, een kleine zes kilometer verderop. Daar is een haventje voor pleziervaartuigen, niet onaardig maar wel druk, veel sherrybootjes denken wij. We constateren daar dat het plekje waar we geparkeerd staan, helemaal niet mis is. We kunnen van de weg af naar de oever rijden (dank zij, alweer, onze kleine camper) en staan nu lekker rustig aan de rand van het water, een groot deel van de dag onder de schaduw van populierenbomen.

Op het kaartje zie je de locatie in het witte cirkeltje.

We hebben een prachtig uitzicht. De Lot is hier veel breder dan bij ons. De hele middag varen er speedbootjes met allerlei aanhangsels erachter langs, van waterskiërs tot gillende meiden of stoere jongens op een snel voortgetrokken opblaaskussen. De pret is natuurlijk om ze eraf te krijgen en dat lukt vaak genoeg.

 

 

De volgende dag, maandag, begint met een probleem. Help, het gas is op, geen punt zou je zeggen, we hebben twee tankjes, maar we hebben na deze geen reserve meer. We hebben in La Tour nog een vol tankje staan en dat hadden we om moeten wisselen voor de tot nu toe gebruikte tank. Koelkast uit dus (de grootste verbruiker) en alles wat bederfelijk is deze dag opeten.

We maken vandaag een fietstocht. Eerst eens naar Ste Livrade. Een aardig dorpje maar niet zo interessant als ik gisteren in het passeren dacht. Verder maar weer! Op naar Casseneuil. Aan het einde van het dorp Ste Livrade komen we langs een bijzondere wijk. Daar woont een hele Vietnamese gemeenschap. In 1954, het jaar dat Vietnam, voormalige Franse kolonie, onafhankelijk geworden is, zijn een groot aantal Vietnamezen in Frankrijk in vluchtelingenkampen opgenomen. Situatie is vergelijkbaar met de Indonesiërs in Nederland eind jaren '40 van de vorige eeuw. In Ste Livrade waren erop het hoogtepunt 1500 bewoners. Ze woonden in een barakkenkamp wat omstreeks 1930 gebouwd was als tijdelijk onderkomen voor militairen. De leefomstandigheden waren heel primitief. Dat is in volgend filmpje te zien.

http://youtu.be/MifNqTFXVmQ

In al die jaren is er nooit iets opgeknapt, heel triest, de hygiëne liet te wensen over en er was een asbestprobleem. tot heel recent. De ongeveer 200 Oost-Aziatische bewoners hebben mooie nieuwe huizen gekregen. De tuintjes zijn nog kaal, zo nieuw is het! 14, 15 en 16 augustus wordt het nieuwe dorp geopend. Ik heb nog geen foto's van de nieuwe situatie gevonden. Na dit weekend zullen er waarschijnlijk krantenartikelen met foto's verschijnen en dan voeg ik er nog toe aan dit stukje.

 

Ik heb nog niet gemeld dat de plaats waar we nu staan aan de fietsroute ligt die van Aiguillon naar Cahors loopt. Deze is 180 km lang (loopt overigens ook langs La Tour) en gaat meestal over kleine weggetjes en is prima aangegeven. Over deze weg fietsen we naar Casseneuil. Dat is een mooi dorp, veel vakwerkhuizen en mooie smalle straatjes, heel pittoresk..

 

We fietsen langs een andere weg weer terug. Onderweg komen we langs een veld met reuzenpompoenen. wij foto's maken natuurlijk. De boer kwam eens kijken: "5 euro per foto", zei hij lachend.

 

Na een rit van bijna 30 km komen we terug op ons plekje. Er zit nu een visser, zowat op onze schoot, te vissen. We laten hem rustig zijn gang gaan en gaan aan de andere kant van de camper zitten.