Herstvakantie

Vrijdag 12 oktober komen Ellen en Mandy aan in Bergerac. Het is een mooie dag en  de volgende morgen kunnen we buiten koffie drinken. Dat is een goed begin van Ellen en Mandy’s vakantie. Na de middag betrekt de lucht en wordt het tijd voor een vestje. Mandy kan bijna niet wachten tot haar grote vriend Noah komt, de hond van Janneke en Hans. Zij komen deze middag aan zodat nu het gezelschap voor de komende week compleet is.

Zondagmorgen beginnen we met een wandeling.

We lopen tot de pruimenboomgaarden om te kijken of er nog pruimen aan de bomen hangen en jawel hoor, we kunnen nog wat plukken. Twee volle zakken nemen we mee om in ieder geval ons zondagdiner te eindigen met een pruimencrumble.

Deze oogst is het begin van een hele week herfstlekkernijen verzamelen.

Er worden de komende dagen noten en tamme kastanjes geraapt, nog meer pruimen (voor chutney en jam), champignons die meteen in de saus gaan en vijgen voor een heerlijk nagerecht met geitenkaas en voor jam en chutney.

Zo zijn we bijna dagelijks bezig met inmaken.

Het meeste werk is het verwerken van de kastanjes. Hiervoor verdelen we het gezelschap in ploegen: Frits en Hans kerven de kastanjes in, ik kook ze en daarna met Janneke en Ellen de kastanjes zo heet mogelijk (dan gaat het relatief gemakkelijk) pellen. Dan worden de kastanjes gekookt in melk en daarna met de staafmixer fijn gemaakt en met slagroom en boter smeuïg. In kleine porties in de diepvries geeft dit een hele winter eetplezier.

Woensdag en donderdag is het vreemd weer. Het stormt, windkracht 8 met af en toe windstoten van meer dan 100 km per uur. De temperatuur is echter prima en de zon is ook van de partij. Uit de wind is het dus heerlijk barbequen.

In de loop van de week hebben Janneke, Ellen en Mandy herfstbladeren verzameld en tussen papier gedroogd. Bladeren van ‘vigne vierge’, mooi rood, eikeblad, en gele bladeren van de catalpa. In de tuin staat een struik die mooi getekende herfstbladeren heeft in twee 2 kleuren. Daar gaan ze tegen het eind van de week mee aan de slag en ze maken er mooie herfstbloemen van.

Uiteindelijk hebben we een hele verzameling met potten en Mandy maakt een foto van haar tante Janneke en oma Han. Het is een gezellige en productieve week geweest.

Sambal

In mijn tuin heb ik dit jaar 4 peperplantjes gezet. 2 stuks 'piment d'Espelette'en 2 stuks Cayennepeper. Ze doen het prima en hebben mooie vruchten.

Ik kom er al snel achter dat ze enorm pittig zijn en besluit ze door te laten groeien tot ik ze in één keer kan oogsten en er sambal van kan maken. Het is prima gelukt. Ik heb een grote pot van de Cayennepepers. Deze sambal is niet zo pittig, ik heb er de meeste zaadjes uit gehaald.

De Piment d'Espelette pepertjes zijn veel kleiner en hier heb ik meer zaadjes laten zitten. Het was een megawerk om ze er uit te prutsen. Op aanraden van een schrijver op internet heb ik latex wergwerphandschoenen gekocht die ik aan heb terwijl ik ze schoon maak. Dat is een goed idee. Deze sambal is doordat er meer zaadjes in zitten een stuk pittiger.

Ik heb het volgende recept gebruikt:

Voor een grote pot sambal heb je nodig:

• 500 gram pepers naar keuze
• 1 grote ui
• 8-10 teentjes knoflook
• 1 eetlepel zout
• 3 eetlepels bruine basterdsuiker
• 2 dl ketjap manis
• olie

Snij de rode pepers door de helft en verwijder de zaadjes (voor sambal ‘extra heet’ laat je de zaadjes zitten). Pel de ui en de knoflook en snijd beide in stukjes. Doe de uisnippers en knoflook in een blender en pureer het bijna fijn. Haal het ui/knoflookmengsel eruit. Doe hetzelfde met de rode peper. Zet een pannetje op het vuur en doe er een bodempje water in. Voeg vervolgens de fijngehakte pepers, knoflook en ui-mengsel toe en breng het aan de kook. Voeg dan de ketjap, suiker en zout toe. Breng het mengsel weer aan de kook en stamp met een stamper in het pannetje de ingrediënten fijn. Zorg dat het niet te nat wordt. Is het te droog voeg dan wat extra ketjap toe. Wanneer alles fijn is en het vocht verdampt, is de sambal klaar.
Ventileren is verstandig in verband met irriterende dampen.

Wandeling in Soturac

De dagen gaan hier maar open en dicht. Nadat Denise en Perry met Pascal weer naar Nederland vertrokken zijn ben ik begonnen met het schilderen van de ramen en de raamkozijnen.  Alles aan twee kanten en ALLE  ramen komen aan de beurt. Hier volgen later fotos van. Nu laat ik jullie graag meegenieten van een wandeling die we een paar weken geleden gemaakt hebben:

23 september

Wandeling in Soturac

Al om half acht opgestaan……..en dat voor de zondagmorgen! We willen graag rustig en uitgebreid ontbijten want voor deze dag staat een sportieve wandeling op het programma. Even na half negen pakken we onze fietsen en rijden naar de Mairie (gemeentehuis) van Soturac. Daar is dit weekend een tentoonstelling van de activiteitenvereniging te zien en tegelijkertijd is deze tocht georganiseerd.

Het is een prachtige dag, dus korte broek aan en nog even een dun jackje.

We vertrekken met ongeveer 25 personen, jong en oud, geoefende en minder getrainde wandelaars (en twee honden, Leo en Samba). Het jack gaat meteen al uit.

Hé, een bekende foto

Zo tijdens het wandelen praten we met de een en de ander. Veel wandelaars maken deel uit van de wandelvereniging van Duravel, die lopen ieder weekend. Onze ‘pilote’ (gids) heet Jackie en hij is een stevige man die duidelijk leiderscapaciteiten heeft. Het tempo is prima bij te houden en af en toe stoppen we om de groep weer bij elkaar te krijgen.

De tocht gaat door wijngaarden, over zandpaden en door kleine gehuchtjes waar we nog niet eerder geweest zijn. We genieten volop van het landschap en het mooie weer, beetje bewolkt en boven op de heuvels een stevige wind.

Onderweg valt ons oog op een wel heel groot uitgevallen rups. Het lijkt meer op een hagedis zonder poten en staart. Het diertje is ongeveer 8 cm lang. er ontstaat een discussie over wat dit wel zou kunnen zijn en uiteindelijk wordt het woord 'chenille' uitgesproken. Terug thuis gekomen ga ik op zoek op internet en ik vind zowaar een foto (was ik in de consternatie vergeten maken). De vlinder die uiteindelijk uit deze rups ontstaat heet: 'Grand sphynx de la vigne' Dat vind ik een prachtige naam.

Uiteindelijk valt de groep toch in twee delen uiteen. Na Cavagnac lopen de minder geoefende lopers rechtstreeks naar Soturac terug maar het grootste deel, waaronder wij twee, neemt nog een sportieve lus (steil naar beneden en flink omhoog) om, zoals gezegd werd: ‘de aperitief te verdienen’.

Die smaakte bij terugkomst in Soturac dan ook prima en er was een heerlijke plaattaart gebakken die in een ommezien op was!

6 september, Trip naar Bordeaux deel 2

wapen van Bordeaux

Onze chambre d’hôte bevalt prima, rustige buurt, schone en ruime kamers en badkamer. We hebben een ‘suite parental’, eigenlijk dus een ouder- en een kinderkamer met gezamelijke badkamer. Er is een extra wc op de gang, waarschijnlijk voor kinderen bestemd, de deur is niet hoger dan 1.50 m, wat Perry een ‘auw!’ oplevert.

We worden ’s morgens in de eetkamer ontvangen door twee aardige dames, zij verzorgen ons uitgebreid ontbijt en zetten thee en koffie op tafel. Er zijn 5 kamers en deze zijn allemaal bezet.

We pakken de auto in en vertrekken naar het centrum en vinden zowaar een parkeerplaats op de kade, langs de Garonne. We zijn weer onder de indruk van de ruime en modern ingerichte kades.

Op de kade bevindt zich ook het Miroir d’eau.

Miroir d’Eau betekent niets minder dan de waterspiegel en dat is het ook! Lijnrecht tegenover het statige Place de la Bourse tref je deze ondiepe plas water die, als het even windstil is, een schitterende spiegel vormt. De Miroir d’Eau werd in juli 2006 geopend en vormt sindsdien een populaire en tevens gratis bestemming voor zowel locals als toeristen. Van tijd tot tijd wordt er nevel over de waterplaat gespoten wat steevast zorgt voor veel vertier. Bron youropi.

Ons doel van deze morgen is een bezoek aan het Musée National des Douanes. De douane is de oudste Franse overheidsdienst. De collectie voorwerpen en schilderijen laten de ontwikkelingen en de organisatie van de douane goed zien. Het was heel interessant te zien en te lezen over bijvoorbeeld  de belasting op het uiterst belangrijke zout, waar ons woord salaris (zout = sel) vandaan komt, en er was een tijdelijke tentoonstelling over Henri de Monfreid, fotograaf, schilder, avonturier en…..smokkelaar. Kortom, voor Perry als belastingdeskundige en ons als Sassenaars een interessante en leerzame ochtend.

 Kort na de middag vertrekken we huiswaarts. Weer rijden we door de prachtige wijnvelden en picknicken we aan de rand van een dorpje (grote boom!).

We nemen ongeveer dezelfde weg terug in zien nu pas in volle glorie het kasteel van Cadillac staan. Dat was ons op de heenweg niet zo opgevallen.

Laat in de middag komen we terug in Condat, vol indrukken van de laatste twee dagen. Perry en Denise bedankt!! We denken er met veel plezier aan terug.

5 september , Trip naar Bordeaux deel 1

Sinds 1 september zijn we weer terug in Condat. We hebben een week in Sas van Gent doorgebracht en hebben daar de 90^ste verjaardag van mijn moeder gevierd. We vlogen op 24 augustus naar het noorden vanaf Bergerac en zijn met Perry en Denise met de auto weer naar het zuiden afgezakt.

Het was al een tijdje een grote wens van Perry om een bezoek aan Bordeaux te brengen. Wij zijn er al eens geweest en vinden het een prachtige stad. Als je er rechtstreeks naar toe rijdt in de auto is het anderhalf uur rijden hiervandaan maar wij willen er een echte uitstap van maken en gaan via een toeristische route en hebben voor de nacht een ‘chambre d’hôte’ gereserveerd.

Onze eerste stop is in het plaatsje Cadillac. Dit plaatsje ligt aan de rivier de Garonne. We wandelen de stad in door de stadspoort “La porte de la Mer” en zien aan de binnenzijde van de poort de markeringen die aangeven tot waar het water van de Garonne gestaan heeft bij diverse overstromingen door de eeuwen heen. Dat maakt indruk. Vanaf de plaats waar we staan kunnen we de Garonne niet eens zien en de hoogste markering staat bijna halverwege de poort.

Even een stukje geschiedenis over Cadillac.

De naamgever van deze plaats heet Antoine de la Mothe, geboren in 1658. Hij was een franse avonturier die zijn geluk gezocht heeft in Amerika. Het was in die tijd heel gebruikelijk een pseudoniem te kiezen en zo werd zijn naam Lamothe Cadillac. Hij nam bezit van de Detroit en bouwde daar het fort Pontchartain. Hij bracht het tot gouverneur van Louisiana. Terug in Frankrijk, in 1717, werd hij gevangen genomen in de Bastille. Een jaar later werd hij gerehabiliteerd.

In 1909, 200 jaar na de stichting van de stad Detroit,  richtte Henry Martyn Leland, tesamen met W. Murphy en W. Bowen de onderneming “Cadillac Automobile Company”, als herinnering aan Lamothe Cadillac. 

Cadillac is zo ongeveer het begin van de bordeaux wijnststreek. Links en rechts wijgaarden.

We rijden door en zien aan de linkeroever een volgend interessant plaatsje: Niort

Ook nu gaan we de stad in via een poort, de Tour de Lhyan. Rions is een oud vestingstadje met mooie smalle oude straatjes, soms wel erg smal!

Dit vriendelijk verzoek heeft niet geholpen.......

 

.....pot was toch kapot, zie linksonder

De vestingmuur is gedeeltelijk nog intact en biedt mooi uitzicht op het landschap ten zuiden van de Garonne.

artistiek doorkijkje in de  vestingmuur

We beginnen trek te krijgen en gaan op zoek naar een picknickplaats.  Dat valt nog niet mee, we willen er graag een grote boom bij want de temperatuur begint op te lopen tot dik boven de 25 graden. Uiteindelijk, vlak bij Bordeaux, vinden we een pleintje in het plaatsje Bouliac waar een bank in de schaduw staat.

In de verte zien we Bordeaux al liggen.  

Onze chambre d’hôte , Cosy bed & Breakfast

zie http://www.chambredhotebordeaux.com/contacts.htm  , vinden we gemakkelijk en we nemen even een rustpauze om als het wat koeler is de stad in te gaan.

Het eerste avontuur is het uitzoeken hoe de tram werkt. Hij stopt vlak bij onze chambre d’hôte.

Bordeaux heeft al heel lang een electrische tram, de eerste elektrische tramlijn werd  op 17 september 1893  in gebruik genomen maar deze is, sinds 2003 compleet vernieuwd. De stad heeft jarenlang een rommelige aanblik gehad vanwege de grote aanpassingen van de wegen maar nu is het tramnet 43,9 km lang en telt het 86 haltes.

Het bijzondere aan deze futuristisch ogende tram  is de keuze voor: Alimentation par le sol (APS) in het historische centrum. Bij APS neemt de tram stroom af van een metaalstrip tussen de tramrails, waarbij steeds alleen het gedeelte onder de tram onder spanning staat. Een bovenleiding is hierdoor niet meer nodig.(bron Wikipedia)

We stoppen op het plein waar de grote kathedraal is, vlakbij het stadhuis.

Cathédrale Saint Andre is een katholieke kathedraal in Bordeaux. De kerk werd ingewijd in 1096 door Paus Urbanus II. De kathedraal zoals we hem nu zien is in Gotische stijl gebouwd in de 14^e/15^e eeuw. Sinds 1998 is de Cathédrale Saint Andre op de werelderfgoedlijst geplaatst.

De losstaande toren, De Pey-Berland klokkentoren werd genoemd naar de aartsbisschop van Bordeaux, die in de stad de eerste universiteit gesticht heeft rond 1440.

We bewonderen de kathedraal en drinken een heerlijk biertje in de hoek van het enorme plein rondom de kathedraal en het is te zien dat Perry en Denise het erg naar hun zin hadden.

Bordeaux is een stad met twee gezichten.

Aan de ene kant: studentenstad, heel levendig met een oude wijk vol autovrije winkelstraten en restaurantjes. Het tweede gezicht is de handelsstad, prachtig vertegenwoordigd door de majestueuze kades met het Place de la Bourse als stralend middelpunt.

We wandelen heel wat straten af en later op de avond eten we een prima maaltijd in het door onze gastheer aangeprezen restaurant ('la Remise') en we drinken nog een wijntje op ons eigen terras voordat we in ons bed rollen.

een warm bad

Sinds we terug zijn van onze kampertoertocht hebben we warm weer. Er zijn dagen bij dat je bij het naar buiten gaan het gevoel hebt dat je in een warm bad stapt.
In de franse kranten wordt nu gewaarschuwd in de zuidelijke districten Lot, Lot en Garonne, Gers, Tarn en Garonne, Tarn en Haute Garonne voor een 'Canicule'. Deze departementen hebben code oranje gekregen. Vanaf morgen tot en met zondag worden temperaturen verwacht van 40 graden.

Een Nederlandse mevrouw had het woord 'canicule' een tijdje geleden in de krant gezien en vroeg me wat het was, ze dacht een 'hondenziekte'. En ja, vroeger werd in Nederland ook het woord 'hondsdagen' gebruikt in plaats van 'hittegolf'.

De hondsdagen is een aanduiding van de periode van ongeveer 20 juli tot 20 augustus. De naam is gerelateerd aan het sterrenbeeld Grote Hond. De heldere ster Sirius van dat sterrenbeeld komt dan gelijk met de Zon op, en is dan niet te zien.
In deze periode, die soms ook wel iets eerder of later begint, komt de heldere ster Sirius van het sterrenbeeld de Grote Hond gelijk met de Zon op. Zodoende is Sirius (volgens de Griekse mythologie de hond van de jager Orion) niet te zien. Toen Orion stierf kreeg hij met zijn hond Sirius een plek aan de hemel. De periode van de hondsdagen is het hoogtepunt van de zomer, de hoogzomer. In Nederland is Sirius op zijn vroegst op 25 augustus weer zichtbaar. Veel mensen associëren de hondsdagen met de aanwezigheid van veel insecten, met name muggen en vliegen. Ook kunnen verse voedingswaren, denk aan melk en vlees, gedurende deze periode eerder bederven.

De zon met rechts Sirius

 
 

de laatste kampeerdag, vrijdag 3 augustus

En dan breekt de laatste dag aan. Het is weer een mooie dag en we besluiten, net zoals gisteren, naar Buzet te fietsen. Dat is een mooi rondje van ongeveer 20 kilometer.
We rijden een deel van de route over de bekende voie verte langs het Canal Lateral de la Garonne.
Deze keer hebben we als bagage twee lege 5 liter containertjes. Die gaan we vullen in de Cave Cooperative van Buzet. Een mooie afsluiting van een heerlijke vakantie.

We hebben veel gezien en leuke gesprekken gehad met aardige mensen, zoals met de meneer die ik in de Cave aanspreek omdat hij zo'n prachtige oude mandfles kwam laten vullen met 'vin ordinaire'. Waar ik vandaan kom, wil hij weten. 'uit Nederland' geef ik als antwoord. 'Ik ben geen Fransman' zegt hij, 'ik ben een Gaulois', waarbij ik in gedachte een historisch sprongetje maak en deze serie verhaaltjes afsluit met een leuk filmpje over een zeer bekende gaulois

http://www.dailymotion.com/video/xku37x_les-gaulois-dans-l-espace-avec-edouard-baer-et-gerard-depardieu_shortfilms

stripverhaal

2 augustus

Ja, en dan denk je dat je alleen staat:

hier komen we aan... en zo komt het dat het gras
zo mooi kort is.



tussen de camper en de fietsen in,
wat maakt het uit





wij zijn schapen en geiten, allerlei rassen door elkaar



hoi herder, hoeveel van die beestjes heb je bij je?
ongeveer 100,
ik kom hier iedere middag langs en dat apparaatje dat
je op mijn brede borstkas zie bengelen is mijn radiootje,
heb ik nog wat muziek onderweg



ik ben de grootste geit, volgens de herder
ben ik van het ras 'poitevine'



we gaan een straatje verder, salut



meeeeh, ik ben de laatste, en ben een 'alpine'giet



Aan de Garonne

2 augustus

Het kostte ons gisteren zowaar 1 uur voordat we een geschikt wildkampeerplekje hadden gevonden. Het kleine gebied tussen de Garonne en het Canal Lateral waar we wilden kijken is zodanig vruchtbaar, dat ieder stukje grond in gebruik is, allemaal boomgaarden en landbouwgrond. In het dorpje St Laurent, vlakbij Port St Marie, zien we een geschikt stukje grond maar als wij het terrein oprijden komt er al snel een mannetje aangerend die ons vertelt dat dit stukje grond naast de rivier bij de Gemeentelijke werkplaats hoort en dat het normaal afgesloten is met een ketting.

Okee, wij weer verder, we worden al bijna moedeloos en denken al aan plan B, meer richting de heuvels, tussen Port St Marie en Villeneuve sur Lot.

Nog 1 keer kijken langs een andere weg en jawel, een zandpad leidt naar een geschikt plekje aan de Garonne. Het is nog redelijk dicht langs de weg, je hoort de vrachtwagens als een soort naderend onweer, maar het is op het gras en vlak.

We slaan hier ons kamp op en besluiten de volgende dag, vandaag, met de fiets richting Buzet te gaan en dan eens te kijken of er een betere plaats is.

Nog geen 500 meter verder vinden we een prima plaats vlakbij een oude spoorbrug aan het water.

's morgens vanaf de spoorbrug



We ontmoeten een meneer die ons vertelt dat hij in zijn hele leven, en jong is hij niet meer, nog nooit gezien heeft dat de waterstand van de Garonne zo laag is.

Het is hier een prima streek om te fietsen, vlak en tamelijk rustige wegen. Op een kilometer of 4 afstand van hier loopt de ‘voie verte’ langs het Canal Lateral de la Garonne. In Buzet is een aansluiting op de Baïse en via de Garonne kom je een kilometer of 5 stroomafwaarts de aansluiting van de Lot op de Garonne tegen. Er is hier aardig wat plezierbootjesverkeer en leuk om vanaf te fiets te bekijken.

Grote broer camper

Op het moment dat we terugkeren van onze fietsrit naar Condom, staat tot onze verbazing een voertuig naast onze camper. In eerste instantie ziet het er een brandweerwagen uit en ik heb een fractie van een seconde een schrikbeeld: het zal toch niet.....

Er staat een man heel geinteresseerd naar onze Mercedes te kijken. Het blijkt een Nederlander te zijn en hij heeft er ook een! Maar dan een Mercedes 308, wij hebben een 208 (dit voor de kenners).
Het blijkt een uit Duitsland geimporteerde brandweerwagen te zijn, de duitse tekst staat er nog op. Hij heeft hem zelf aangepast voor vakantie. Hij heeft er een daktent op gemaakt maar onze oplossing, verhoging van de bus zodat je er rechtop in kan staan, vindt hij wel erg mooi.