franse humor

Gisteren waren we in Villeneuve sur Lot, een leuke plaats ongeveer 25 kilometer hier vandaan. Na een paar koude en regenachtige dagen was het heerlijk weer eens buiten te wandelen. Onderweg zagen we het volgende, erg grappig.

Haai op het bord

Op zondag, zeker als we bezoekers hebben, gaan we graag uit eten in een restaurant in de omgeving. Deze afgelopen zondag gingen we naar 'Le Bon Chabrol' in St Aubin. Denise en Perry waren met ons mee en na uitgebreid bestuderen van de kaart kwamen we tot de conclusie dat we eerst aan de dienster moesten vragen wat 'requin' betekende om dan ons hoofdgerecht definitief te bepalen. Ze zei 'vis' en het was erg lekker voegde ze er nog aan toe.

ons hoofdgerecht in Le Bon Chabrol

Wij dus gevieren beslist dat dit het vandaag zou worden. Tijdens het eten, de vis was inderdaad heerlijk, had Perry de gedachte dat  'requin' wel eens 'haai' zou kunnen betekenen. Thuisgekomen meteen gekeken in het woordenboek en inderdaad... haai.
Eens rondgesnuffeld op het internet en er  zijn inderdaad recepten met 'requin' te vinden. Ik ben er niet achter gekomen welke soort haai het was maar het zou een hondshaai of een doornhaai kunnen zijn en ik vond zelfs een foto van een visafdeling in een Franse supermarkt waar deze haal als 'requin bleu', dus blauwe haai,wordt gepresenteerd.

Kom je hem ergens tegen op een markt of supermarkt in 'la douce France', een aanrader.

Nog even over de naam van het restaurant: 'le Bon Chabrol':

Faire chabrol, oftewel chabrollen is een oude gewoonte waarbij je in het laatste restje van je soep een beetje wijn giet, het bord aan je mond zet en dit dan zo naar binnen slobbert. In de plattelandsrestaurant kan je het wel eens meemaken. Ik denk  zomaar dat het een compliment aan de kok is.

een 'mannelijk' gebruik!!!

Rare vogels en vreemde mist

Een veel voorkomende vogel hier is de zwarte roodstaart. Even wat informatie:

Zwarte roodstaarten broeden in allerlei holten in stenige substraten: van rotsen tot ontluchtingsgaten in spouwmuren. Deze vogels hebben een sterke voorkeur voor warme en droge plaatsen. In stedelijke gebieden vormen alle gebouwen, schuttingen en tuinen een prima alternatief voor het natuurlijke habitat. In de ogen van een zwarte roodstaart is een huis precies een rots en een ventilatiekanaal is een uitstekende kloof om in te broeden. (bron: Vogelbescherming Nederland)

Een aantal jaren geleden heeft deze vogel ook ons huis als rots beschouwd en een nestje gemaakt onder ons overdekt terras. Vier kinderen kreeg het vogelpaar en sindsdien proberen ze steeds opnieuw een nest te maken op dezelfde plaats. Als wij steeds heen en weer lopen is het voor de vogels te onrustig, maar als we een weekend weg zijn, zoals een paar dagen geleden, maken ze van de gelegenheid gebruik het nog eens te proberen. Helaas zijn het geen goede aannemers, ze maken er een potje van en hun bedrijfje zal wel failliet gaan, zoals op onderstaande foto's te zien is:

Het oude nestje

......huis in aanbouw

..... en daar ligt de boel weer!




In het begin van afgelopen week was het weer erg onstabiel, wel warm maar af en toe dikke buien. Omdat het water van de Lot nog relatief fris is doet zich dan een vreemd verschijnsel voor, net gevallen regen verdampt dan op het water en dat vormt mistige flarden, die als 'witte wieven' over het water scheren.

Een erg goede cameravrouw ben ik nog niet, al lopend krijg je dit beetje schommelende beeld.

een weekend in het zuiden (vervolg)

Het huis waar we dit weekend verbleven is werkelijk prachtig. Het is slim ontworpen door een architect, in een achthoekige vorm. Dat geeft een bijzondere uitdaging aan het inrichten, er is niet 1 haakse muur, onze slaapkamer (beneden, op de bovenste foto achter Frits) is bijvoorbeeld ruitvormig. In de zomer zal het er heerlijk koel blijven naast de carport. Boven de carport zie je de ramen van de  woonkamer, gericht op het zuiden. Ervoor is een breed balkon. De slaapkamers op deze verdieping zijn aan de noordzijde van het huis.

In het midden van het dak is een glazen plafond. De derde woonlaag is open, een zogenaamde mezzanine. Dat geeft veel licht en ruimte.
Door het vele glas is het huis snel opgewarmd als de zon schijnt. Overal is zonwering en door ventilatie-openingen vanaf de benedenverdieping zal het in de warmste tijd van het jaar ook koel te houden zijn. Daar komt nog bij dat de vloerverwarming ook omgekeerd kan werken, dus als airco.

Een weekend is eigenlijk veel te kort om de omgeving uitgebreid te verkennen maar dat maken we deze zomer goed, we gaan dan met de camper richting Balesta en verblijven dan wat langer. We hebben uiteraard wel een uitstap gemaakt, naar het dorp Combez. Daarna gingen we uit eten in een Auberge Champêtre, specialiteit: rund- en varkensvlees bereid op een enorm houtvuur. Het was een echt familiebedrijf en bestaat al lang, getuige de foto's aan de muren en de grappige bak met vakken waarin de vaste klanten hun eigen mes op kunnen bergen, met hun naam op het betreffende vak.

Later deze middag maakten we een wandeling in de directe omgeving van 'ons' huis en ook de laatste morgen (maandag) gingen we om ontdekkingstocht in de buurt. We liepen langs een boerderij  waar alle kippen, eenden, ganzen en honden op straat liepen en maakten kennis met het boerenechtpaar. We wilden meteen eieren kopen, helaas had niemand geld op zak dus Simon zal nog eens terug moeten, hij heeft nu meteen een adres. Daar in de buurt viel ons oog op een grappig poezendeurtje onder in een schuurdeur.

zo te zien veel gebruikt!

Maandagmiddag vertrokken we weer richting Condat, onder een stralende zon. Daar werden we verwelkomd door onze twee poezen, die ook best zo'n poezendeurtje zouden willen.

een weekend in het zuiden

Gisteravond zijn we teruggekomen van een heerlijk weekend in een klein dorpje, Balesta genaamd, in het departement Haute Garonne, hemelsbreed ongeveer 40 km van de Pyreneëen. De dichtsbijzijnde grote plaats is Lannemezan.

Vrijdagmiddag vertrokken we hier met een beetje regen. We kwamen er al snel achter dat het niet slim is om alleen op de tomtom te rijden want na Penne d'Agenais kwamen we er meteen achter dat we de 'kortste' route volgden. Dan stuurt Tom je langs allerlei kleine weggetjes en dat levert soms 1 km winst op! De regen hield wel op dus dat was de positieve kant van deze misser.
Van vroeger herinner ik me heel goed het spannende gevoel van het op weg zijn naar het strand en het speuren naar de eerste glimp van de duinen. Dat kwam helemaal terug bij het afzoeken van de horizon naar de eerste contouren van de Pyreneëen. Steeds scherper werd het beeld en steeds mooier, er lag nog aardig wat sneeuw.

We gingen op bezoek bij onze vrienden Sue en Simon, die vorig jaar vanuit Condat naar Balesta zijn verhuisd, op zoek naar een nieuwe uitdaging in een andere streek. Dat kunnen we nu helemaal begrijpen, het is er prachtig.

Pic du Midi bij  heldere avond



pic du Midi met zwaar weer op komst

Het huis van Sue en Simon ligt op een heuvel met dus dit bovenstaande prachtige uitzicht. Het huis is gebouwd in een achthoekige vorm, ontworpen door een architect met in de woonkamer een grote raampartij waardoor je blik automatisch steeds weer naar buiten gericht is, helemaal niet zo sociaal maar de eerste uren kan je dat echt niet helpen, het is fantastisch, sprookjesachtig, er zijn gewoon geen woorden voor.
De heuvels in de Haute Garonne liggen allemaal dwars op de Pyreneëen, begrijpelijk want daar ontspringen allerlei kleine riviertjes die aan de Franse kant richting noorden stromen. De dalen zijn lang en de grond is vruchtbaar, veel landbouw dus maar tot onze verbazing geen wijnbouw, de grond is er klaarblijkelijk niet geschikt voor.

Zicht op Balesta

Landbouw op de top van de heuvel

1 mei, dag van de Arbeid

Elise bij een koolzaadveld

Nu dan eindelijk weer eens een heerlijke zonnige dag. We hebben de hele dag buiten doorgebracht en vanmorgen een flinke wandeling gemaakt, met hetzelfde gezelschap als gisteren.

Koninginnedag in Condat

In tegenstelling tot Nederland was het hier regenachtig en heel koud, ongeveer 10 graden. Frits heeft zoals gewoonlijk oliebollen gemaakt en die hebben we soldaat gemaakt met Jan, Greetje, Isabelle, Rob, Elise en Vincent. Na hun bezoek waren er van de 51 oliebollen deze 5 nog over!!