30 juli: Col de la Butte

Vanaf het ruime uitzicht rondom, gisteren op de Butte, zag het landschap er niet zo heftig heuvelachtig uit.

Vandaag gaan we fietsen en we dalen meteen af op een weggetje wat op de kaart aangegeven is met twee ^^. Op de foto zie je waar we vandaan komen, ons plekje is net onder de ring van de Butte, waar de hoge bomen staan. Daar moeten we dus ook weer naar terug, huh.... 

Eenmaal beneden valt het fietsen dan weer mee. We rijden een rondje over de plaatsjes Monviel, Ségalas en St Maurice de Lestapel. In Monviel (82 inwoners bron: wikipedia)) is een heel aardig kerkje (in restauratie) en een gemeentehuis(je). Er staan wat huizen maar verder is er helemaal niets. Ségalas (168 inwoners bron: wikipedia)heeft een mooi opgeknapt kerkje en verder is het een kopie van Monviel. We stuitten daar op een raadsel aan de zijkant van de kerk. Het lijkt een zonnewijzer maar we missen het cijfer VI.

Op de site van Meteo Consult vind ik wat meer informatie over tijdmeting vroeger en op de foto zie je dat ‘onze’ zonnewijzer aan de bovenkant links een cijfer mist.

 

Vanaf de zeer vroege oudheid had de mens behoefte aan een tijdmeting, om zo zijn ritme van alledag te bepalen. Bij gebrek aan instrumenten om het verstrijken van de tijd echt te meten, richtte hij zich tot de natuur, waarbij de beweging van de zon het meest belangrijk was. Overdag kon simpelweg aan de stand van de zon het heersende tijdstip ongeveer worden bepaald en zonnewijzers werden al vrij snel uitgevonden. Het dagdeel werd gebruikt om te werken. Tijdens de nacht richtte men zich op de beweging van de maan, en vooral de sterren. De nachtfase werd gebruikt om te rusten en te ontspannen. 

De Romeinen splitsten zowel de dag als de nacht in vier delen op en lieten het etmaal om middernacht beginnen. Uiteindelijk groeiden al deze methodes in de periode in de vijfde tot en met de eerste eeuw voor Christus uit tot een onderverdeling van het etmaal in 24 uren, waarbij voor een verfijning de Babylonische verdeling van minuten en seconden werd gebruikt.
Probleem hierbij was dat op de meeste plaatsen de lengte van de dag en nacht in de loop van het jaar nogal verschilden en alleen rond 20 maart en 21 september even lang waren. Omdat het aantal uren tijdens de nacht- en dagperiode even groot moest blijven, betekende dat in de zomer dat de “daguren” lang duurden en de “nachturen” kort. In de winter was dit beeld uiteraard andersom. Uiteindelijk bleek een etmaal gevuld met zulke ongelijke uren niet al te handig te zijn. 
De mechanische klok, zoals wij hem nog steeds kennen, werd uitgevonden in de Middeleeuwen.

Verder maar weer, naar St Maurice (107 inwoners bron:fr.wikipedia.org).

De akkerbouwbedrijven verbouwen hier voornamelijk tarwe, zonnebloemen, hier en daar mais, we zien pruimenboomgaarden en stukjes bos. 

  
Omdat we van een heel andere kant in Monbahus terug keren valt de klim uiteindelijk mee.