De kracht van water

Vier weken zijn we nu hier en het is volop lente. De sporen van de natte winter zijn echter nog zichtbaar. In de Lot, voor het huis, ligt een boom op de sluis. Dat komt wel meer voor maar dit is een hele grote!

 

 

De boom wordt druk bezocht:

 

Aalscholver: hier een nest misschien?
Nee, toch maar niet!

 

Zwaan: ik verzorg mijn verenkleed!

 



Meeuw: Zijn hier nog lekkere hapjes?

 

Het tweede zichtbare spoor van de vele regen in de winter zie je op de weg van Condat naar Fumel. De weg is daar lang geleden uitgehakt in de rotsen en loopt steil omhoog.

Als de spleten tussen de rotsplaten verzadigd zijn van vocht kan het volgende gebeuren:

 

 



een flinke verzakking.

De weg is een tijd afgesloten geweest en het pad beneden (de oude spoorbaan en nu een fietspad) is dat vanwege instortgevaar nog steeds. Er wordt nu  door de betreffende partijen flink gediscussieerd wie de reparatie moet gaan betalen.
Het probleem is nu tijdelijk, en echt frans, opgelost. Je maakt er een 1-baansweg van, aan beide zijden van het obstakel leg je een drempel en je moet maar goed kijken of je in de verte een tegenligger ziet, zo niet: gaan met de banaan! .