21 juli, Lustrac

Maandagmorgen, we vertrekken onder een bewolkte lucht, maken een tussenstopje in Fumel en rijden dan richting Villeneuve.

We hebben in een gids een camping gezien nog voor Trentels en we gaan eens kijken of we hier eventueel op een van de volgende dagen kunnen aanleggen. Het blijkt een kleine, goed onderhouden en nette gemeentecamping te zijn met zelfs wifi en we besluiten hier te blijven. De camping ligt naast het voetbalveld en in eerste instantie was ik verbaasd dat in de sanitaire afdeling een aantal douches in 1 ruimte naast elkaar stonden maar toen viel mijn 'frank', o ja , dit zijn dus normaalgesproken de kleedkamers.

's Middags doen we een verkenningsrondje op de fiets en zien op ongeveer 500 meter hier vandaan een van de mooiste sluisjes in de Lot.

 

 

Even een stukje historie over deze lokatie:

In de 14^e eeuw is het chateau van Lustrac gebouwd om de daar aanwezige molen en tevens een doorwaadbaar gedeelte van de Lot te beschermen. De oudste toren, zonder dak, dateert van deze tijd.

 

In de 17^e en 18^e eeuw is het kasteel grondig aangepast. In 1891 werd het kasteel gekocht door de toenmalige burgemeester van Agen. In 1914 werd op de binnenplaats een zagerij geinstalleerd. Aan het eind van de 20^e eeuw werd het door de huidige eigenaars volledig opgeknapt.

De molen is even oud als het kasteel, in de 16^e eeuw heropgebouwd. Tot 1930 heeft de molen graan gemaald.

 

In dat jaar werd de molen omgebouwd tot waterkrachtcentrale. In 1968 werd de waterkrachtcentrale ontmanteld. In 1974 hebben de eigenaren het dak vernieuwd, hoger gemaakt en de vakwerkramen aangebracht. Zowel het kasteel als de molen zijn in 1988 geklasseerd als ‘Monument Historique’.

(Bron en foto’s diverse sites internet)

In het kader van het bevaarbaar maken van de Lot voor toerisme is de sluis onlangs opgeknapt. Het kasteel is privébezit.

20 juli: Route nr 9

 

Als je in een bos staat en het regent, regent het heel lang. De hele nacht bleven de druppels uit de bomen op ons camperdak muziek maken. Vanmorgen is het droog en we besluiten een wandeling te maken. Er zijn in Mauroux veel wandelroutes bewegwijzerd en we gaan voor nr. 9.

Langs een bosrand, over een zandpad, een landelijk weggetje omhoog, langs boerderijen en landbouwschuren.

We genieten van de mooie vergezichten en komen op een bepaald moment langs een verlaten boerenhof waar aan de ingang twee mooi gevormde ronde torentjes staan. Wij natuurlijk even kijken. Op zo’n moment gaat mijn fantasie volledig met mij op de loop. Ik zie dan een ouderwets tafereeltje voor me: boerenkinderen spelen op het erf, kippen en eenden lopen rond, een hond komt enthousiast aangerend, paard en wagen, schuren met koeien, kortom volop bedrijvigheid. Een roestige emmer, een stapel dakpannen, een ingeslagen ruitje in een van de torentjes, bramen en brandnetels is meer het reële beeld. Frits bekijkt dat anders, die ziet bruikbare stenen liggen.

 

Na een tijd wandelen zien we dat de route zo ver we kunnen kijken schuin bergop gaat. Niet wetende hoe lang de tocht is besluiten we terug te gaan.

De volgende dag is de ‘Office de Tourisme’ open en we kopen de routekaarten. Zo zien we dat de route in totaal 8 kilometer is, hadden we dus best kunnen lopen, maar…. Er zijn er in totaal 11, dus een volgende keer hebben we keuze genoeg. 

Laat op de middag gaat het opnieuw regenen en we zijn zelfs genoodzaakt ’s avonds binnen te eten.  

19 juli: 'En face' is een rekbaar begrip

In Mauroux

Over de eerste vakantiedag, de 18^e, valt niet veel te vertellen. Moe van de laatste dagen huis in orde maken en van de hitte (dik in de 30 graden) doen we niet veel anders dan luieren. We hebben op deze plaats al vaker gestaan en hebben ons geïnstalleerd op hetzelfde plekje als vorig jaar. We weten dat het hier rustig is, veel bomen en er is elektriciteit. Het enige verschil met vorig jaar is dat we nu een ‘gardienne’ hebben. Ze komt meteen op ons afgestapt en vertelt dat ze de boel hier een beetje in de gaten houdt en het toilet iedere dag schoonmaakt. Ze is zeer nadrukkelijk aanwezig!

Vandaag, de 19^e staat een eerste fietstocht op het programma. We stappen om 10.00 uur op de pedalen, het is nog relatief koel, na een bewolkte en af en toe een beetje regenachtige nacht. De eerste stop is Thezac.

 

Het blijkt een piepklein dorpje met jawel..een kerk…een gemeentehuis…een feestzaal…een petanque baan en tot onze verbazing een ‘gite d’etappe’ voor wandelaars op weg naar Santiago de Compostella. Nieuwsgierig als ik ben gluur ik door de deur en omdat hij niet op slot zit, neem ik een kijkje binnen. Het is een keurig gebouwtje met een kamer/keukentje, prima douche en 6 stapelbedden in de slaapkamer (schoenen uit!). In het gastenboek lees ik dat de laatste logees op 14 juli aangekomen zijn, te voet vanaf Rocamadour.

Thezac ligt hoog en we zien vanaf het dorpsplein, heel in de verte, de witte contouren van Tournon d’Agenais.

 

Dat is ons volgende doel, kijken of we eten voor vanavond kunnen kopen en dan langs een andere weg weer terug naar Mauroux. In de supermarkt kopen we een paar dingetjes, onder andere een mooie ansichtkaart waar een pelgrim op staat met een gedicht dat mij wel aanspreekt. Maar zo gemakkelijk kom ik er vandaag niet vanaf, met het kopen van een kaartje over pelgrimage en boetedoening!

Ten eerst wil de kassadame geen pinbetaling onder de 10 euro aanvaarden en kost het ons een hele tijd voordat we de geldautomaat (‘en face’ (hier tegenover)) gevonden hebben en daarna vergis ik me in de afslag naar Masquieres waardoor we een behoorlijke klim moeten maken. Dat is genoeg penitentie voor vandaag.