Als je in een bos staat en het regent, regent het heel lang.
De hele nacht bleven de druppels uit de bomen op ons camperdak muziek maken.
Vanmorgen is het droog en we besluiten een wandeling te maken. Er zijn in
Mauroux veel wandelroutes bewegwijzerd en we gaan voor nr. 9.
Langs een bosrand, over een zandpad, een landelijk weggetje
omhoog, langs boerderijen en landbouwschuren.
We genieten van de mooie vergezichten en komen op een
bepaald moment langs een verlaten boerenhof waar aan de ingang twee mooi
gevormde ronde torentjes staan. Wij natuurlijk even kijken. Op zo’n moment gaat
mijn fantasie volledig met mij op de loop. Ik zie dan een ouderwets tafereeltje
voor me: boerenkinderen spelen op het erf, kippen en eenden lopen rond, een
hond komt enthousiast aangerend, paard en wagen, schuren met koeien, kortom volop
bedrijvigheid. Een roestige emmer, een stapel dakpannen, een ingeslagen ruitje
in een van de torentjes, bramen en brandnetels is meer het reële beeld. Frits
bekijkt dat anders, die ziet bruikbare stenen liggen.
.JPG)
Na een tijd wandelen zien we dat de route zo ver we kunnen kijken
schuin bergop gaat. Niet wetende hoe lang de tocht is besluiten we terug te
gaan.
De volgende dag is de ‘Office de Tourisme’ open en we kopen
de routekaarten. Zo zien we dat de route in totaal 8 kilometer is, hadden we
dus best kunnen lopen, maar…. Er zijn er in totaal 11, dus een volgende keer hebben we keuze genoeg.
Laat op de middag gaat het opnieuw regenen en we zijn zelfs
genoodzaakt ’s avonds binnen te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten