28 en 29 juli, start tweede rondreis

Op zondagmorgen vertrekken we voor onze tweede week op reis met de camper. We hebben weinig zin om lang te rijden en een plaats te zoeken en slaan ons kamp op in St. Aubin, op 'camping à la ferme' Monredon. Die kennen we nog van vorig jaar. We maken er een lekker lui dagje van. Na het regelen en hard  werken van vorige week hebben we dat wel verdiend.

Met uitzondering van het gekwekkel van een zenuwachtig stelletje parelhoenders en het af en toe aanslaan van een compressor die ergens op de boerderij voor koeling gebruikt wordt is het er rustig.

Afgelopen zaterdag en zondag is het weer minder stabiel geweest en hebben we zelfs af en toe een bui gehad, was wel lekker na  3 weken hittegolf.

Nu,maandagmorgen, valt er nog wat nattigheid maar de lucht breekt en wij breken op en vertrekken richting Cancon.

Via een klein weggetje komen we het dorp in en we moeten meteen aan de kant, er komt een rijtje tractoren aan. Wat is dat nou weer, demonstratie van de boeren? Nee, wij vallen midden in de 'Foire aux vaches grasses', het dikke koeienfeest dus! Daar gaan we kijken. Er is een jaarmarkt, er draaien dikke koeienbillen rond aan het spit voor het middagmaal, er zijn demonstraties van oude landbouwwerktuigen, we kijken naar het oogsten van graan op een ouderwetse  manier  maar het is vooral een ontmoetingsdag voor de boeren, bij de bar is het erg druk. Het is een echt boerenfeest!

 een hele oude oogstmachine.....

... de machine snijd een rijtje graan af,

maakt er een mooi bosje van met een

touwtje er rond, de boer zet het rechtop.

Het dorp Cancon valt nog niet tegen en we komen hier nog eens terug op een rustiger dag.

Ons volgend doel: Monbahus. Daar gaan we eens kijken of de plaatselijke camperplaats mooi is en schaduw heeft. Via een supersteil weggetje omhoog komen we er en ja, het is een geschikt plekje. We staan onder aan de 'Butte de la vierge'. Er is water en.....met de verlichting van de lantaarnpalen mee werkt ook de elektriciteitsaansluiting, goed idee van de gemeente.

We gaan uiteraard de "Butte" (bult) op en daar genieten van het uitzicht, het is schitterend! 360 graden  rondkijken, dat kan op niet veel plaatsen en overal staan oriëntatiepanelen  en we puzzelen uit waar de dorpjes moeten zijn die op de panelen vermeld staan.

De Butte de la Vierge is verlicht zien we. Als we daar laat op de avond vanaf onze plaats nog even naar kijken schieten we spontaan in de lach. Het onderste gedeelte veranderd namelijk steeds van kleur, naar helderblauw, knalgroen, rood, geel, kitscheriger kan eigenlijk niet!!!!

19 juli: Strobalen

Om zes uur deze morgen verschijnt de eerste graafmachine en begint het heen en weer gerij, gestamp, het lossen van stenen of grond, het getoet van een achteruitrijdende machine, lawaai dus.

We zijn om 07.00 uur op en gaan na het ontbijt van de relatieve ochtendkoelte profiteren door een eindje te gaan fietsen. Vandaag fietsen we naar Floressas, volgens Frits  ligt het hoog en dat klopt ook wel, Mauroux ligt ook al hoog en ik vermoed dat we min of meer boven blijven. Na een aantal kilometer fietsen komen we weer in de wijnstreek van de Cahors, langs de velden van Chateau Laur en Chateau Chambert, beide bekende soorten voor ons. Floressas is een piepklein dorpje, een Mairie, een kerkje en een paar huizen. Vanaf het kerkhof genieten we van het verre uitzicht. 

In de zijmuur van de kerk staat bovenaan een trap een deurtje uitnodigend open en we klimmen nog een trapje verder en komen op het koor terecht. Mooi zicht in het kerkje en mooie plafond.

We rijden terug naar de camper, kopen wat meloenen die net geoogst zijn op het land.....

.....en terugkomend op de Aire Naturelle van Mauroux zien we dat er nog meer activiteit bijgekomen is. Nu in de  vorm van een trekker met oplegger vol strobalen. Deze wordt gelost en de strobalen worden achter onze camper gedeponeerd. Wij zijn reuze benieuwd waar deze opstelling voor bedoeld is maar we gaan het niet meemaken.

Vanavond rijden we weer naar La Tour, maar eerst gaan we naar St. Vite, waar vanavond de opening van de zomertentoonstelling is in het kasteeltje. De eerste vakantieweek zit er op. Er volgen er nog meer!!

18 juli: Lavendel destilleren

Touffailles is een superklein dorpje. Op de luchtfoto die ik op internet vond zie je op de voorgrond twee rijtjes bomen, dat is de camping en links daarnaast  onze bakker.

Ook nu  een bewolkte ochtend. We staan vroeg op en gaan een wandeling maken. We klimmen eerst uit de put van Touffailles en eenmaal boven volgen we een uitgezette route. We hebben al gemerkt dat regelmatig wandelgroepen vertrekken vanaf de parking naast de camping en enthousiaste wandelaars hebben markeringen aangebracht die gemakkelijk te volgen zijn. Langs smalle paadjes door het bos, langs de rand van een weiland, dan weer een stukje asfalt, over hoge kalkplateaus, kortom, we genieten weer volop van de natuur. 

Bovenstaande foto is genomen op een kalkplateau, de kalkachtige grond is aan de rechterkant goed te zien.

In de namiddag is het dan tijd om te vertrekken en we nemen afscheid van Haan en Donald.

We gaan langs bij de boerderij waar de lavendel verbouwd wordt. We leren er een heleboel. Lavendel is grofweg in te delen in twee soorten: Lavandin (te herkennen aan de lange takken en de twee zijtakjes met bloemen) en Lavande fine, oftewel officinalis (kortere stelen en maar 1 bloemaar). 

Van de Lavande fine wordt door middel van een destillatieproces olie verkregen. Deze olie heeft veel werkzame toepassingen:

 Dat lavendel als essentiële olie veel meer is dan een olie die lekker ruikt en rust en kalmte geeft, is minder bekend. Lavendel wordt bij de meeste aromatherapeuten als ‘werkolie’, als therapeuticum zelfs meer ingezet dan tea tree olie, terwijl deze ook als een soort eerste hulp bij allerlei ongemakken bekend staat. In de middeleeuwen werd lavendel al gebruikt tegen insecten en de stank in en om huis, maar ook om luis te verdrijven werd het tussen de kleren gelegd. Verder wordt lavendel in de geschiedenis naast vele andere toepassingen nog beschreven als specifieke bestrijder van vermoeidheid, gewrichtsklachten, kramp en verkoudheid. In de 19de eeuwse Krimoorlog werd in de operatiekamer lavendelolie gesprayd om de lucht antiseptisch te houden. Ook werd in deze eeuw lavendel zeer populair als parfum waarna het door de komst en het succes van de synthetische geurstoffen op de achtergrond raakte.

De ‘herontdekking’ van de kracht van lavendel kwam in 1930 toen de chemicus en parfumeur Gattefossé bij een explosie zijn hand verbrandde en de eerste ‘verkoelende’ vloeistof die hij onderhanden had gebruikte voor zijn hand: lavendelolie. De snelle genezing en het herstel zonder littekens was eigenlijk het startsein voor modern wetenschappelijk onderzoek naar de werking van aromatherapie.bron: chi.nl

Volgende week gaan ze beginnen met oogsten. Ze hebben 3 hectare land en dat levert 150 liter lavendelolie op. Op de  volgende foto's zie je hoe het destilleren in zijn werk gaat.

De lavendelolie is te weinig om van te kunnen leven en ze hebben ook nog schapen en bouwland. Uiteraard is er een winkeltje en kopen we lavendel producten. 

Verder noordwaarts zien we onweerskoppen opdoemen boven de Dordogne streek en nadat we geïnstalleerd zijn op dezelfde Aire Naturelle van Mauroux als bij ons vertrek, begint het stevig te waaien, vallen er zelfs enkele druppeltjes en rommelt het flink, maar de bui trekt weg en Frits gaat deze avond karbonaadjes roosteren op de super barbecue op de camperplaats, die voor iedereen ter beschikking staat. Dit vinden wij een goede service van de gemeente.

17 juli: Klimmen en dalen deel 2

Bewolkt deze morgen en er valt zelfs een enkel spatje regen. Wij staan om 07.00 uur op en na het ontbijt gaan we fietsen. Het einddoel is Bourg de Visa, ongeveer 11 kilometer ver, we weten dat er een Office de Tourisme is en we hopen er vlees voor vanavond te kunnen kopen. Na de eerste klim is het inderdaad voor het grootste gedeelte een fietsbare route en we worden er al snel goed in om bij het afdalen zoveel snelheid te maken dat we daarna zonder veel moeite boven komen. Dat lukt niet altijd en dan is het toch het laatste stukje stampen en boven even uitblazen. 

Ook vandaag zien we wat kleine lavendelvelden.

Later lees ik dat de lavendel normaal gesproken in de tweede helft van juni geoogst wordt. We hebben geluk, door het lange, natte, voorjaar zijn alle oogsten dit jaar later.

Bourg de Visa is geen spectaculair dorp. Op de site van het office de tourisme hieronder ziet het er mooier uit dan het is.

We rusten even uit op een bankje onder een boom bij het kerkje en zien tot onze verbazing een klooster ernaast, goed onderhouden en mooie blauwe luiken en een heel oud nonnetje dat de stoep veegt maar inderdaad, er is een klein supermarktje waar we ons eten voor vanavond inslaan. 

http://www.si-bourgdevisa.com/bourg-de-visa.html

Op het moment dat we terugkomen in Touffailles breekt de zon door. We halen nog een broodje bij de bakker hier pal naast de camping en verder zijn we lui.

Nog even vertellen hoe hier op de camping de betaling in zijn werk gaat: Er is een bakje met invulformuliertjes. Daarop vul je zelf al je gegevens in. Daarnaast een bakje met enveloppen waar je het formuliertje met het verschuldigde bedrag in doet en dat deponeer je dan in de brievenbus die er hangt. Handig, zo hoeft er niemand aanwezig te zijn. Wij hebben berekend dat ons verblijf hier per dag het enorme bedrag van 8,90 kost.

16 juli: Touffailles

Onze camping heeft 1 douche, 2 wc's en een washokje waar je ook de afwas kan doen en hoera, ook warm water. Er loopt een heel rustige weg langs de camping en naast de camping stroomt een beekje. Wij vinden het hier prima.

Deze streek heet ' Quercy Blanc, Pays de Serres' en bestaat uit brede hoogvlakten en valleien, waarin riviertjes die allemaal richting het zuiden lopen. De dalen zijn tamelijk diep en de huizen veelal tegen de helling gebouwd waardoor je als door een serre de vallei in kijkt.

Het belooft weer een warme dag te worden en we gaan 's morgens op pad, te voet deze keer want we hebben bij het aankomen in dit dorp al gemerkt dat het steil op en af gaat. We komen langs het kerkje waarvan de klok ons deze morgen zo vrolijk wakker luidde en komen er inderdaad achter dat je, eenmaal boven, verre uitzichten en mooie glooiende wegen hebt, morgen toch maar eens met de fiets proberen. We zien grote boerderijen, die allemaal vrij ver uit elkaar liggen en uitgestrekte velden met tarwe, zonnebloemen en haver, een heel landelijke streek.

Tot mijn verbazing wordt hier lavendel verbouwd, op vrij kleine schaal leren we later,  het is een kleurig gezicht en we zien dat we de boerderij kunnen bezoeken, echter alleen 's middags en of dat er met deze warmte van komt weet ik nog niet.

Later op de middag is het ineens klaar met de rust op de camping. Er verschijnt een grote auto met een nog grotere caravan erachter, even later nog een paar en dan weet je het wel, rondtrekkende zigeuners, hier 'Romano's' genoemd. We denken er even over maar te vertrekken maar na de eerste herrie met gillende kinderen wordt het wat rustiger, ze veroorzaken weinig last en we hebben wel lol om de vreemde dingen die we zien: een haan en een eend die aan een touwtje rondscharrelen over het terrein, La Mamma die duidelijk de baas is, de hiërarchie in dit gezelschap, de man die we meteen maar André Hazes noemen en de verbazend grote en luxe caravans en auto's.

15 juli: klimmen en dalen

Deze morgen bezoeken we opnieuw Montcuq. Nu is het overal rustig en hebben we alle gelegenheid de kerk te bezoeken, door de kleine straatjes te dwalen en helemaal tot aan de donjon te klimmen. 

 

's Middags houden we het rustig, het is nog steeds iets boven de 30 graden, tot het tijd wordt naar Lauzerte te vertrekken. Daar is deze avond de opening van de tentoonstelling van Gerard Sauret.

 We hebben niemand gezien om te betalen dus kunnen we niet aan onze verplichtingen voldoen, dat doet de volgende camping beter, maar daarover later.

Vlak voor Lauzerte pauzeren we even op een niet geschikte camperplaats. Daar komen we in gesprek met een engels echtpaar,  die ons vertellen over een mooie kleine camping in Toufailles, 10 kilometer hier vandaan. Zo is meteen de stopplaats van vanavond beslist.

De tentoonstelling is in een prachtige zaal in het gemeentehuis. We kunnen met de camper niet helemaal tot boven in het dorp komen en wat is het steil en warm!! 

Zoals Montcuq is ook dit is een pelgrimsplaats op de route naar Santiago de Compostella en het is een ware 'pelerinage' tot aan de plaats van bestemming.

Gérard is blij verrast ons te zien en we maken ons beiden nuttig deze avond, ik met het serveren van wijn en Frits met het aan de gang krijgen van de airco in de zaal.

Mevr. Sauret, Gérard en de Conseillaire Municipale

Later deze avond komen we aan in Toufailles, op de kleinste Camping Municipal ooit gezien, 12 plaatsen en 1 * , mooie plaatsen en bomen met een dikke kruin, dus veel schaduw.

14 juli: Tafeltje dekje

De avond van deze dag gaan we te voet naar boven. Het is nog steeds warm en aangekomen op het plein verwenden we onszelf eerst met een lekker koel pintje.

Aan de hoeveelheid schapen aan het spit wordt een behoorlijk aantal mensen verwacht.

We installeren ons ergens tussen de mensen aan de lange tafels. Naast ons zit een Frans echtpaar en we hebben leuke gesprekken. Hij is zo geschat ergens eind 70 en vroeger varkensboer geweest. Hij had een boerderij met ongeveer 500 zeugen. Hij vertelt dat iedere zeug 3 keer per twee jaar 20 biggen heeft, dat is dus een behoorlijke productie. Nu heeft hij zijn bedrijf niet meer. Twee van zijn vijf kinderen zitten nog in de agrarische sector, in de wijnbouw. Van zijn 14 kleinkinderen is niemand geïnteresseerd in het boerenbedrijf. Hij vertelt ook dat de varkenshouderij helemaal verdwenen is in deze streek en naar Bretagne is verhuisd. Daar waren de boeren meer genegen flink te investeren in nieuwe methodes en was een betere infrastrucuur volgens hem.

Dat klopt zoals te lezen is in navolgend artikel.

http://www.pigbusiness.nl/nieuws/59/varkenshouderij-in-bretagne-verrassend-modern-en-efficient 

Hij vertelt ook over de nadelen van de intensieve varkenshouderij zoals deze in Bretagne wordt uitgevoerd en dat lees je dan ook weer in navolgend artikel:

http://nos.nl/artikel/263270-stranden-bretagne-dicht-om-algen.html

Het eten is wel grappig. Ieder krijgt een plastic bord met vakken waarop: tomatensalade (voorgerecht), twee flinke stukken lamsvlees met een ander vak gevuld met flageolets en kikkererwten( hoofdgerecht), een cabecou (geitenkaasje), en als dessert een stuk appelgebak. De presentatie doet denken aan het concept van 'tafeltje dekje' van de thuiszorg.

Het vuurwerk is mooi, we bekijken het vanaf de camping en daarna is het nog lang onrustig in het dorp, vanwege het gratis bal met een dj die nog wel wat lessen kan gebruiken van dj Tiesto.