6 aug.: Wijn op de fiets

Het is vandaag een bewolkte dag, er wordt onweer verwacht, maar niet voordat het avond wordt en we gaan deze dag een wat langere fietstocht maken. We gaan naar Duras.  De route volgt min of meer de rivier de Dropt, het is dus vlak. Aan het eind van Allemans du Dropt zien we een prachtige pigeonnier staan. Hé die ken ik, heb ik wel eens vanaf een ansichtkaart geschilderd. Ik zie ook nu weer dat de enige mogelijkheid om aquarellen over dit onderwerp te maken  via een foto is, hij staat op privéterrein en volgens de bordjes is het ook echt PRIVE.

Het is een tochtje van ongeveer 12 kilometer, inderdaad vlak, maar op het eind krijgen we het toch nog voor ons kiezen. Duras ligt hoog!, bijna 100 meter klimmen op een afstand van 800 meter!. Duras heeft een prachtig kasteel en mooie oude straatjes, wel toeristisch, vanwege de wijn en de beroemde schrijfster Marguerite Duras.

Hier kan je het kasteel bezoeken zonder entree te betalen.

http://www.paysdeduras.com/le-pays-de-duras-360.html

Een kort stukje informatie over Marguerite Duras:

Duras, Marguerite (Gia Dinh, Vietnam, 4 april 1914 - Parijs 3 maart 1996), Frans schrijfster en cineaste, eigenlijke naam Marguerite Donnadieu, studeerde aan de Sorbonne wiskunde, rechten en politieke wetenschappen, nam in de Tweede Wereldoorlog deel aan het verzet en werd na de oorlog journaliste. Na een moeizaam debuut in de letteren werd zij wereldberoemd met Hiroshima mon amour (1959), dat door Alain Resnais voor de film werd aangepast. Daarna volgden romans, verhalen, novellen en scenario's die de onrust van de moderne mens en het wanhopig pogen een brug te slaan tussen de in eenzaamheid levende figuren, tot onderwerp hebben. (bron: www. moderne literatuur.nl)

Wij gaan de cave cooperative zoeken. Die ligt nog een paar kilometer verder. Met 5 liter wijn achterop de fiets van Frits rijden we weer terug naar Allemans du Dropt. We genieten op de terugweg weer van het landschap. Het valt ons op dat bijna iedere boerderij een authentieke tabaksschuur heeft maar we zien geen tabaksvelden. Wel veel mais, zonnebloemen en ook hier nog veel pruimenboomgaarden. We moeten nog eens op zoek naar de wijnvelden van de Duras wijn, die hebben we ook nog bijna niet gezien.

De onweersbuien komen, na 21.30, dan zijn we klaar met (buiten) eten en gaan binnen een film kijken op de laptop.

5 aug.: Een camping met sleutel

We vertrekken deze maandag vroeg, temperatuurverwachting 34 graden. Dit wordt de 5e week van de hittegolf!

Via Miramont -de-Guyenne rijden we naar Allemans du Dropt. We hopen daar een plaatsje te kunnen bemachtigen op de camping. Help, de slagboom is dicht! De beheerder komt er al aangelopen.  Van de 7 plaatsen blijken er 2 bezet te zijn, 1 campertje op punt van vertrek en 1 plaatsje waar 2 tenten staan die later van familie van de beheerder blijken te zijn. We hebben dus weer alle ruimte. Het sanitair is heel netjes, maar ook afgesloten met  een hekwerk! Maar geen probleem, de beheerder zwaait met een sleutelbos, die is voor ons.  Alles blijkt op slot te zitten op last van de gemeente (het is een Camping Municipal). Op het terrein van de camping worden ook kano's verhuurd en de ervaring heeft geleerd dat men de kanoers maar beter geen gebruik kan laten maken van het sanitair. 

Het valt met de warmte nogal mee vandaag. Later wordt het een beetje bewolkt en we besluiten een fietstochtje te maken, naar Monteton. Het gehuchtje heeft een kerkje en kasteel. Het is een mooie XII eeuwse Romaanse kerk. Hij is mooi opgeknapt en vanbinnen, ondanks de kleine raampjes, verbazend licht.

Daarna gaan we eens kijken of we de ruïne van het kasteel van dichterbij kunnen bekijken. Het is een vreemd bouwwerk. Er is een restaurantje bij en we horen gitaarmuziek en mensen zingen. Bepaalde ruimtes van het kasteel zijn min of meer opgeknapt . De dag erna horen we op het office de tourisme dat het door een particulier is gekocht en beetje bij beetje wordt opgeknapt. Het kasteel (17e eeuw) is op een basis van een nog oudere ruïne (12e eeuw)  gebouwd. De eigenaar is een 'baba cool' , zegt de mevrouw van de Office, een soort hippie dus.

 
 















We sluiten de fietstocht af met een biertje op het terras van de plaatselijke bar waar we zelfs WIFI hebben. We houden het hier wel een paar dagen uit.

4 aug.: dankzij een strijkijzer

Op zondagmorgen, 4 augustus, brengen we voordat we de camper starten een bezoek aan de rommelmarkt in Condat. Niet dat we iets nodig hebben, maar een vergiet ter vervanging van het exemplaar dat ooit door Oma Bronwasser voor ons op een rommelmarkt was gekocht, konden we voor 0.20 eurocent toch niet laten staan. Bovendien komen we er altijd vrienden en bekenden tegen.

We gaan deze dag terug naar  Monbahus (het verste punt van de vorige week) en installeren ons op de al bekende camperplaats, nu nog verder de schaduw in, we leren bij! Tijdens ons vorige verblijf hier ben ik vergeten vermelden dat de ronde toren waar het mariabeeld op staat oorspronkelijk een windmolen was. Dat leerden we uit een brochure. Op de foto zie je de windmolen van Coulx, een dorp in de buurt en zo zal deze er ook uit gezien hebben.

In 1898 is door een rijke familie het Mariabeeld erop geplaatst, 3.10 m. hoog. Dit als dank voor een vervulde wens. Welke dat was vermeldt de historie niet. Hè, daar ben ik nu nou zo nieuwsgierig naar!

Om ongeveer 21.30 uur gaat de straatverlichting aan en hoera, ook de koelkast gaat weer op de stroom. Hé geen groen lampje, hoe is dat mogelijk! Probleemoplosser Frits gaat aan de slag en controleert de kabel. Er blijken twee (!) draadjes los te zitten.  Met behulp van het strijkijzer van de mensen van de camper naast ons (tja wat moet je zonder op vakantie) test Frits de reparatie en zijn wij weer aangesloten .

1 en 2 aug.: Van Monbahus naar Cancon

De ochtend van 1 augustus dalen we nog even af naar het dorp. We hebben gisteren gezien dat vandaag de 'Mediatheque' open is en we gaan eens kijken of we daar op de computer kunnen. En inderdaad, voor 0.50 euro per half uur kunnen we de post lezen en even kijken wat voor weer het wordt enz. Goed om te onthouden, we zien op een informatiebord dat in bijna alle dorpjes van de gemeente waar Monbahus onder valt, behalve een bibliotheek is ook een mediatheek is.

Na de ochtendkoffie pakken we in en een uurtje later staan we op een camping in Cancon. Weer veel plekjes in de schaduw, nog steeds een belangrijk punt. De rest van de dag zijn we lui. Het is gelukkig iets minder gloeiend heet dan gisteren.

De ochtend van 2 augustus gaan we het dorp Cancon verkennen. We hebben maandag al een wandelbeschrijving meegenomen van de Office de Tourisme. Naar Cancon is ongeveer 3 kilometer fietsen en (alweer) behoorlijk omhoog. Cancon is bekend als "Capitale de la noisette". 90% van de in Frankrijk geproduceerde hazelnoten worden hier verwerkt. 

Vanaf het hoogste punt van Cancon maakte ik deze foto waarop je goed kan zien dat er heel wat velden met hazelnootstruiken zijn, overigens afgewisseld met pruimenboomgaarden.

Cancon heeft een prachtige oude kern met mooie vakwerkhuisjes, mijn fototoestel heeft het er maar druk mee. Veel van de oude historie (de burcht, de stadspoorten, de oude Romaanse kerk) zijn verdwenen maar wat er nog is, is voor een deel mooi gerestaureerd

 

 













Morgen zijn we een dagje in La Tour, gaan onze poesjes eens uitgebreid knuffelen en zondag vertrekken we dan weer voor de laatste week kamperen.

31 juli: 35 km fietsen, 35 graden

Vandaag wordt een temperatuur van 35 graden verwacht en om die reden zitten we om 08.15 u. al op de fiets. We gaan vandaag eens onderzoeken of we in Lauzun een leuk plekje voor de camper kunnen ontdekken. Onze schatting is dat het ongeveer 12 km fietsen is. Dat klopt ook wel maar wij gaan niet over de hoofdweg maar nemen de kleine weggetjes. Onderweg zien we een dood  diertje op de weg liggen, is het een jong vosje (Frits) of een marterachtige (Hanneke), dit wordt een opzoekvraag. Het blijkt een boommarter te zijn. 

De camping in Lauzun is helaas gesloten, die wordt momenteel gerenoveerd. Lauzun is een leuke plaats. Vanwege de te verwachten middagtemperatuur blijven we er niet te lang. We komen hier nog terug, ik (Hanneke)  in ieder geval op 11 augustus, dan is hier een rommelmarkt en speciaal voor kunstenaars een 'vide carton', je kan hier je oude voorraad tekeningen presenteren en voor een prikkie aan de man brengen. 

het kasteel van Lauzun

Maison aux cariatides

De terugweg is behoorlijk zwaar, de temperatuur loopt snel op maar er is gelukkig wat wind. Door wat rond te rijden in Lauzun en de kleine weggetjes is de afstand van vandaag wat langer dan gewoonlijk, morgen rustdag in de Tour de Bronwasser!

De tijd dat wij hier nu op de gemeentelijke camperplaats staan hebben we 1 keer een medecamper gehad, verder komt hier niemand, het is een doodlopend weg. Het is zo warm dat er ook weinig toeristen de moed opbrengen om de Butte op te wandelen. Er komt wel eens een auto aanrijden, die kijkt dan even, ziet dan dat er nog een stukje gelopen moet worden en gaat dan weer weg. Mensen te voet:  ongeveer 2 per dag. Wij concluderen dat het hier prima toeven is.

Hier een collage van de foto’s die ik in de avonduren van het beeld op de Butte gemaakt heb.

30 juli: Col de la Butte

Vanaf het ruime uitzicht rondom, gisteren op de Butte, zag het landschap er niet zo heftig heuvelachtig uit.

Vandaag gaan we fietsen en we dalen meteen af op een weggetje wat op de kaart aangegeven is met twee ^^. Op de foto zie je waar we vandaan komen, ons plekje is net onder de ring van de Butte, waar de hoge bomen staan. Daar moeten we dus ook weer naar terug, huh.... 

Eenmaal beneden valt het fietsen dan weer mee. We rijden een rondje over de plaatsjes Monviel, Ségalas en St Maurice de Lestapel. In Monviel (82 inwoners bron: wikipedia)) is een heel aardig kerkje (in restauratie) en een gemeentehuis(je). Er staan wat huizen maar verder is er helemaal niets. Ségalas (168 inwoners bron: wikipedia)heeft een mooi opgeknapt kerkje en verder is het een kopie van Monviel. We stuitten daar op een raadsel aan de zijkant van de kerk. Het lijkt een zonnewijzer maar we missen het cijfer VI.

Op de site van Meteo Consult vind ik wat meer informatie over tijdmeting vroeger en op de foto zie je dat ‘onze’ zonnewijzer aan de bovenkant links een cijfer mist.

 

Vanaf de zeer vroege oudheid had de mens behoefte aan een tijdmeting, om zo zijn ritme van alledag te bepalen. Bij gebrek aan instrumenten om het verstrijken van de tijd echt te meten, richtte hij zich tot de natuur, waarbij de beweging van de zon het meest belangrijk was. Overdag kon simpelweg aan de stand van de zon het heersende tijdstip ongeveer worden bepaald en zonnewijzers werden al vrij snel uitgevonden. Het dagdeel werd gebruikt om te werken. Tijdens de nacht richtte men zich op de beweging van de maan, en vooral de sterren. De nachtfase werd gebruikt om te rusten en te ontspannen. 

De Romeinen splitsten zowel de dag als de nacht in vier delen op en lieten het etmaal om middernacht beginnen. Uiteindelijk groeiden al deze methodes in de periode in de vijfde tot en met de eerste eeuw voor Christus uit tot een onderverdeling van het etmaal in 24 uren, waarbij voor een verfijning de Babylonische verdeling van minuten en seconden werd gebruikt.
Probleem hierbij was dat op de meeste plaatsen de lengte van de dag en nacht in de loop van het jaar nogal verschilden en alleen rond 20 maart en 21 september even lang waren. Omdat het aantal uren tijdens de nacht- en dagperiode even groot moest blijven, betekende dat in de zomer dat de “daguren” lang duurden en de “nachturen” kort. In de winter was dit beeld uiteraard andersom. Uiteindelijk bleek een etmaal gevuld met zulke ongelijke uren niet al te handig te zijn. 
De mechanische klok, zoals wij hem nog steeds kennen, werd uitgevonden in de Middeleeuwen.

Verder maar weer, naar St Maurice (107 inwoners bron:fr.wikipedia.org).

De akkerbouwbedrijven verbouwen hier voornamelijk tarwe, zonnebloemen, hier en daar mais, we zien pruimenboomgaarden en stukjes bos. 

  
Omdat we van een heel andere kant in Monbahus terug keren valt de klim uiteindelijk mee.

28 en 29 juli, start tweede rondreis

Op zondagmorgen vertrekken we voor onze tweede week op reis met de camper. We hebben weinig zin om lang te rijden en een plaats te zoeken en slaan ons kamp op in St. Aubin, op 'camping à la ferme' Monredon. Die kennen we nog van vorig jaar. We maken er een lekker lui dagje van. Na het regelen en hard  werken van vorige week hebben we dat wel verdiend.

Met uitzondering van het gekwekkel van een zenuwachtig stelletje parelhoenders en het af en toe aanslaan van een compressor die ergens op de boerderij voor koeling gebruikt wordt is het er rustig.

Afgelopen zaterdag en zondag is het weer minder stabiel geweest en hebben we zelfs af en toe een bui gehad, was wel lekker na  3 weken hittegolf.

Nu,maandagmorgen, valt er nog wat nattigheid maar de lucht breekt en wij breken op en vertrekken richting Cancon.

Via een klein weggetje komen we het dorp in en we moeten meteen aan de kant, er komt een rijtje tractoren aan. Wat is dat nou weer, demonstratie van de boeren? Nee, wij vallen midden in de 'Foire aux vaches grasses', het dikke koeienfeest dus! Daar gaan we kijken. Er is een jaarmarkt, er draaien dikke koeienbillen rond aan het spit voor het middagmaal, er zijn demonstraties van oude landbouwwerktuigen, we kijken naar het oogsten van graan op een ouderwetse  manier  maar het is vooral een ontmoetingsdag voor de boeren, bij de bar is het erg druk. Het is een echt boerenfeest!

 een hele oude oogstmachine.....

... de machine snijd een rijtje graan af,

maakt er een mooi bosje van met een

touwtje er rond, de boer zet het rechtop.

Het dorp Cancon valt nog niet tegen en we komen hier nog eens terug op een rustiger dag.

Ons volgend doel: Monbahus. Daar gaan we eens kijken of de plaatselijke camperplaats mooi is en schaduw heeft. Via een supersteil weggetje omhoog komen we er en ja, het is een geschikt plekje. We staan onder aan de 'Butte de la vierge'. Er is water en.....met de verlichting van de lantaarnpalen mee werkt ook de elektriciteitsaansluiting, goed idee van de gemeente.

We gaan uiteraard de "Butte" (bult) op en daar genieten van het uitzicht, het is schitterend! 360 graden  rondkijken, dat kan op niet veel plaatsen en overal staan oriëntatiepanelen  en we puzzelen uit waar de dorpjes moeten zijn die op de panelen vermeld staan.

De Butte de la Vierge is verlicht zien we. Als we daar laat op de avond vanaf onze plaats nog even naar kijken schieten we spontaan in de lach. Het onderste gedeelte veranderd namelijk steeds van kleur, naar helderblauw, knalgroen, rood, geel, kitscheriger kan eigenlijk niet!!!!