Danse Macabre

27 en 28 juli

Zondag vertrekken we voor de tweede camperreis. Na het inslaan van wat weekvoorraad rijden we naar een plekje wat we vorig jaar op de fiets ontdekt hebben. We staan nu naast een kerkhof, achter een kerkje op een tamelijk groot plein, onder een reuze grote es. De voorkant van het kerkje is privéterrein en hoort waarschijnlijk bij de ruïne van een kasteel. We zien in de verte een boerderij en horen koeien, af en toe passeert er een auto en verder is het hier heerlijk stil. 

 

Het heet hier Ferrières. We staan ongeveer 4 kilometer van het dorpje Serignac

 

Op het kaartje hierboven zitten we in het witte cirkeltje. Je ziet dat we nog steeds dicht bij huis zijn. We hebben hier al vaker rondgetoerd op de fiets maar dan iets meer richting Touzac.

Vandaag fietsen we naar Serignac en Floressas, twee dorpjes die we al vaker bezocht hebben. In Serignac genieten we een tijdje van het prachtig uitzicht over de zuidelijker gelegen valleien. We zitten nu midden in het Cahors wijngebied en in Floressas zijn twee grote wijnboeren, Chateau Laur en Chateau Chambert en we zien nog iets wat we in geen tijden zagen, een…

......hoefstal . Daar zet je het paard in vast als je de hoeven gaat beslaan.

’s Avonds komt er nog een camper aan, hij wil ook meegenieten van de ‘danse macabre’ denken we. Het blijft overigens doodstil bij de buren.

Op maandag, de 28^ste maken we weer een fietstocht. Het is bewolkt en we rijden naar het dorpje Saux. Dat heeft een hele speciale kerk, het lijkt wel een fort. Wij willen er wat meer van weten maar vinden geen informatiebord. Zelfs op het internet is geen informatie te vinden.

 

Langs een andere route fietsen we terug. In het zicht van de haven, we zien het kerkje van Ferrieres al, moeten we nog een vreselijke helling op, pffff… Frits komt op zijn tandvlees boven maar ik haal het net niet fietsend. Na de middag doet het weer een fikse bui, haaa. ..filmpje!

Nog te vermelden over deze locatie: we krijgen af en toe bezoek van een hond, hij is heel lief maar het is de lelijkste hond die ik ooit gezien heb.

 

 

 

Sluiswachtershuis 1

 

24 juli is een snoeihete dag. We rijden vanmorgen een kleine afstand, in oostelijke richting, via Lustrac tot aan het slaapdorpje Ladignac.  Het is werkelijk een slaapdorp, het kerkje is op slot en er is niets te zien.

In Lustrac hebben we de sluis, molen en kasteel al gezien, nu bekijken we de sluiswachterswoning. Het is, zoals zo vaak langs de Lot, precies hetzelfde model als ons eigen huis, altijd leuk om te bekijken hoe de originele woning aangepast is in de loop der jaren.

 

Volgende week gaan we op ontdekkingstocht naar nog meer sluisjes en huisjes.

Vrijdag 25 juli is een regendag! Wat een verschil met gisteren. We zijn aan de camper gekluisterd. Laat in de middag klaart het op en rijden we naar huis, waar we ons installeren aan het hek van de camping. Het wordt nog zonnig en zelfs barbequeweer. Morgen is het wisseldag en zullen we nieuwe huurders ontvangen.

Fietsen, fietsen en een verkleedpartij in een tunneltje

22 en 23 juli, Trentels

 Vandaag, dinsdag is het een bewolkte dag, fietsweer dus! We willen naar St. Sylvestre.

Op de kaart hebben we gezien dat, als we daar veilig willen komen, we niet de N911 moeten nemen, maar de heuvel van Trentels moeten ronden en dan over landweggetjes afdalen naar het dorp aan de Lot. Zo gedacht zo gedaan! Een heftige klim in het begin maar voor de rest valt het wel mee.

Op de volgende foto van Lustrac zie je de heuvel op de achtergrond.

 

St Sylvestre ligt aan de noordkant van de Lot, aan de zuidkant ligt Port-de-Penne. Daar is een aantal jaren geleden een aanlegplaats voor kleine plezierboten aangelegd. Het is een schilderachtig plaatje en een aanwinst voor de streek.

 

We peddelen op het gemakje terug en gaan langs de andere kant van de heuvel  naar beneden naar Trentels. Als we bijna terug zijn komen we de Engelse buren van de camping tegen, met zijn vieren op de fiets, vrolijk babbelend. ‘Nou’, denken wij, ‘ze zullen wel niet ver gaan, ze zijn niet echt gekleed op een pittige tocht’.

Het duurt toch tot een eind in de middag voor ze weer terug zijn en de volgende morgen vraag ik aan een van de dames waar ze naar toe gefietst waren. Ze vertelt dat ze naar St Sylvestre en Penne geweest zijn. ‘Wauw’, zeg ik, ‘dat was een flinke klim!’. Dat hoeft het niet te zijn, blijkt nu. Er is een spoorbrug over de Lot, hier ongeveer 500 meter vandaan. We hadden al gezien dat er een pad langs het spoor loopt maar je kan er met de fiets ook OVERHEEN. Dat is goed nieuws, vandaag, de 23^ste, staat een fietstocht naar Villeneuve-sur-Lot op het programma.

Deze Pont du Boyer is gebouwd in 1863 voor de spoorlijn Agen - Perigueux. Er was een dubbel spoor voorzien maar er is een enkel spoor aangelegd. Het andere deel is een pad voor voetgangers en fietsers. Voor zover bekend is dit de enige brug in de regio Aquitaine  waarbij fietsers en trein dezelfde brug gebruiken.

 

 

 

We gaan onszelf verwennen op een maaltijd in het wokrestaurant, dat lijkt ons een mooi einddoel.

De fietstocht is lang maar niet zwaar. Wij vinden, in tegenstelling tot een aantal Fransen, dat je een beetje netjes gekleed naar een restaurant gaat, en zeker niet in korte broek.

Dat levert onderweg een grappig tafereeltje op: Frits kleedt zich om in een fietstunneltje vlakbij Villeneuve.

 

We hebben een heerlijke maaltijd. De terugtocht verloopt iets moeizamer. Het wordt ook erg warm en terug op de camping laten we ons eerst zakken in het zwembad!

Totale afstand deze twee dagen: 55 kilometer

21 juli, Lustrac

Maandagmorgen, we vertrekken onder een bewolkte lucht, maken een tussenstopje in Fumel en rijden dan richting Villeneuve.

We hebben in een gids een camping gezien nog voor Trentels en we gaan eens kijken of we hier eventueel op een van de volgende dagen kunnen aanleggen. Het blijkt een kleine, goed onderhouden en nette gemeentecamping te zijn met zelfs wifi en we besluiten hier te blijven. De camping ligt naast het voetbalveld en in eerste instantie was ik verbaasd dat in de sanitaire afdeling een aantal douches in 1 ruimte naast elkaar stonden maar toen viel mijn 'frank', o ja , dit zijn dus normaalgesproken de kleedkamers.

's Middags doen we een verkenningsrondje op de fiets en zien op ongeveer 500 meter hier vandaan een van de mooiste sluisjes in de Lot.

 

 

Even een stukje historie over deze lokatie:

In de 14^e eeuw is het chateau van Lustrac gebouwd om de daar aanwezige molen en tevens een doorwaadbaar gedeelte van de Lot te beschermen. De oudste toren, zonder dak, dateert van deze tijd.

 

In de 17^e en 18^e eeuw is het kasteel grondig aangepast. In 1891 werd het kasteel gekocht door de toenmalige burgemeester van Agen. In 1914 werd op de binnenplaats een zagerij geinstalleerd. Aan het eind van de 20^e eeuw werd het door de huidige eigenaars volledig opgeknapt.

De molen is even oud als het kasteel, in de 16^e eeuw heropgebouwd. Tot 1930 heeft de molen graan gemaald.

 

In dat jaar werd de molen omgebouwd tot waterkrachtcentrale. In 1968 werd de waterkrachtcentrale ontmanteld. In 1974 hebben de eigenaren het dak vernieuwd, hoger gemaakt en de vakwerkramen aangebracht. Zowel het kasteel als de molen zijn in 1988 geklasseerd als ‘Monument Historique’.

(Bron en foto’s diverse sites internet)

In het kader van het bevaarbaar maken van de Lot voor toerisme is de sluis onlangs opgeknapt. Het kasteel is privébezit.

20 juli: Route nr 9

 

Als je in een bos staat en het regent, regent het heel lang. De hele nacht bleven de druppels uit de bomen op ons camperdak muziek maken. Vanmorgen is het droog en we besluiten een wandeling te maken. Er zijn in Mauroux veel wandelroutes bewegwijzerd en we gaan voor nr. 9.

Langs een bosrand, over een zandpad, een landelijk weggetje omhoog, langs boerderijen en landbouwschuren.

We genieten van de mooie vergezichten en komen op een bepaald moment langs een verlaten boerenhof waar aan de ingang twee mooi gevormde ronde torentjes staan. Wij natuurlijk even kijken. Op zo’n moment gaat mijn fantasie volledig met mij op de loop. Ik zie dan een ouderwets tafereeltje voor me: boerenkinderen spelen op het erf, kippen en eenden lopen rond, een hond komt enthousiast aangerend, paard en wagen, schuren met koeien, kortom volop bedrijvigheid. Een roestige emmer, een stapel dakpannen, een ingeslagen ruitje in een van de torentjes, bramen en brandnetels is meer het reële beeld. Frits bekijkt dat anders, die ziet bruikbare stenen liggen.

 

Na een tijd wandelen zien we dat de route zo ver we kunnen kijken schuin bergop gaat. Niet wetende hoe lang de tocht is besluiten we terug te gaan.

De volgende dag is de ‘Office de Tourisme’ open en we kopen de routekaarten. Zo zien we dat de route in totaal 8 kilometer is, hadden we dus best kunnen lopen, maar…. Er zijn er in totaal 11, dus een volgende keer hebben we keuze genoeg. 

Laat op de middag gaat het opnieuw regenen en we zijn zelfs genoodzaakt ’s avonds binnen te eten.  

19 juli: 'En face' is een rekbaar begrip

In Mauroux

Over de eerste vakantiedag, de 18^e, valt niet veel te vertellen. Moe van de laatste dagen huis in orde maken en van de hitte (dik in de 30 graden) doen we niet veel anders dan luieren. We hebben op deze plaats al vaker gestaan en hebben ons geïnstalleerd op hetzelfde plekje als vorig jaar. We weten dat het hier rustig is, veel bomen en er is elektriciteit. Het enige verschil met vorig jaar is dat we nu een ‘gardienne’ hebben. Ze komt meteen op ons afgestapt en vertelt dat ze de boel hier een beetje in de gaten houdt en het toilet iedere dag schoonmaakt. Ze is zeer nadrukkelijk aanwezig!

Vandaag, de 19^e staat een eerste fietstocht op het programma. We stappen om 10.00 uur op de pedalen, het is nog relatief koel, na een bewolkte en af en toe een beetje regenachtige nacht. De eerste stop is Thezac.

 

Het blijkt een piepklein dorpje met jawel..een kerk…een gemeentehuis…een feestzaal…een petanque baan en tot onze verbazing een ‘gite d’etappe’ voor wandelaars op weg naar Santiago de Compostella. Nieuwsgierig als ik ben gluur ik door de deur en omdat hij niet op slot zit, neem ik een kijkje binnen. Het is een keurig gebouwtje met een kamer/keukentje, prima douche en 6 stapelbedden in de slaapkamer (schoenen uit!). In het gastenboek lees ik dat de laatste logees op 14 juli aangekomen zijn, te voet vanaf Rocamadour.

Thezac ligt hoog en we zien vanaf het dorpsplein, heel in de verte, de witte contouren van Tournon d’Agenais.

 

Dat is ons volgende doel, kijken of we eten voor vanavond kunnen kopen en dan langs een andere weg weer terug naar Mauroux. In de supermarkt kopen we een paar dingetjes, onder andere een mooie ansichtkaart waar een pelgrim op staat met een gedicht dat mij wel aanspreekt. Maar zo gemakkelijk kom ik er vandaag niet vanaf, met het kopen van een kaartje over pelgrimage en boetedoening!

Ten eerst wil de kassadame geen pinbetaling onder de 10 euro aanvaarden en kost het ons een hele tijd voordat we de geldautomaat (‘en face’ (hier tegenover)) gevonden hebben en daarna vergis ik me in de afslag naar Masquieres waardoor we een behoorlijke klim moeten maken. Dat is genoeg penitentie voor vandaag.

 

Vide grenier, een goed idee!

Het is een mooie zondagmorgen en we stappen op onze fietsen om een toertje te maken. We rijden naar Vire-sur-Lot, een dorpje ongeveer 10 kilometer stroomopwaarts langs de rivier. We volgen gedeeltelijk een oude, nieuw meer gebruikte spoorbaan. Het is nog vroeg en we genieten van de stilte en de mooie omgeving.

In Vire-sur-Lot, een plaatsje met maar een paar honderd inwoners, is een rommelmarkt "vide grenier'' in het frans, wat je kan vertalen als 'het leegmaken van de zolder'.
Op zo'n rommelmarkt zijn leuke koopjes te vinden.
Frits is wel geïnteresseerd in een geel waterkannetje voor de pastis, we vinden het wat aan de dure kant, op zo'n markt wil je er niet meer dan een paar euro voor uitgeven.

En wat te denken van deze gelegenheidsmarktkoopman, hij heeft een paar hele mooie kipjes te koop.

Op de markt komen we altijd mensen tegen die we kennen, daar wordt een praatje mee gemaakt.

We kopen een jerrycan voor wijn, dat komt altijd van pas. Ik koop een pentekening waar een verhaal aan vast zit wat ik in mijn blog "Waterwereld" vertel, maar de vondst van de dag zijn......... twee lampen, die precies passen bij de lampen die we al aan de muur van ons nieuwe terras hebben! En hoe nemen we die nou mee op de fiets vraag je je af. We hebben geluk, onze buren Natalie en David zijn er ook en die nemen ze in de auto mee.
Vide Grenier, een goed idee!