Wandelen, fietsen en weer het carillon

11 augustus 2015,

Vandaag staat een wandeling op het programma. Tegenover ons gaat een bospad met de richting van de vallei mee omhoog, en wij hopen dat we aan de andere kant van de heuvel uit kunnen komen. Dat valt tegen, het dient voor de boer om op zijn koeienwei te komen en het versmalt al snel tot een hertenpad.

Frits in de jungle

Na nog een mislukt wandelpoging (het ontbreekt ons aan een detailkaart waar ALLE weggetjes op staan), besluiten we tot een fietstochtje Via de brug in Moulin Bessou naar het kasteel te fietsen, wat wij vanaf deze kant zo mooi over het dal van de Seoule uit zien kijken:  het Chateau de Lastours 

foto internet

Het is de moeite waard, de ouderdom van het chateau valt af te lezen aan de stenen raamkozijnen en de prachtige toegangspoort. Helaas mogen we niet dichtbij komen, ‘propriété privée ‘. Op internet lees ik dat het oorspronkelijke kasteel gebouwd is in de 12e eeuw, door de graaf van Toulouse, als verdedigingsfort tegen de Engelsen. Het is later verbouwd tot een gefortificeerde boerderij en in 1992 aangekocht door een rijke franse familie dit het prachtig gerestaureerd heeft.

Het is een mooi tochtje, na de klim richting kasteel blijven we op een hoogvlakte, mooie lange hellingen met ruige begroeiing afgewisseld met bouwland en bos. De streek heet hier Quercy Blanc. Deze naam doelt op de witte kalkstenenplateaus. Ook de huizen zijn met deze opvallend witte stenen gebouwd. 

Vlak voor twaalf uur komen we in Belmontet, we willen de klokken horen luiden en misschien het carillon. Ik duik nog snel voor het sluiten het gemeentehuis in en vraag aan de nog net aanwezige secretaresse om wat informatie over Belmontet en eventueel een wandelroute. We horen de kerkklok 12.00 uur slaan maar niet de klokken die ons zo intrigeren.

Ze geeft ons een uitgebreide informatiefolder en wat staat daar op: het Carillon! Niet op de plaats waar wij het verwachten maar veel dichterbij onze camperplaats, in het buurtschapje Le Pech. Op het gele kaartje zie je Lateulliere en Le Pech, in de vallei daar tussen in zitten wij.

Morgen vertel ik meer over het carillon. We gaan proberen om er voordat we hier vertrekken te gaan kijken en misschien foto’s te maken en hopelijk een praatje met de eigenaar, hij heet Serge Tartrat en ik ben reuze benieuwd hoe iemand er toe komt om als privépersoon een carillon te bouwen en dit iedere dag te laten horen.

O ja, de eigenaar van het land waar wij op staan komt vandaag langs. Al blijven we er een week, hij vindt het prima.

Het raadsel van het carillon

10 augustus 2015

9 augustus, vertrek uit La Tour. We rijden via Tournon d’Agenais richting Montcuq. Na de afslag bij Saux beginnen we te speuren naar een geschikt plekje en het duurt niet lang of we zien er een, tegen een bosrand, redelijk ver van de weg in een mooie vallei. We pakken het kompas en we concluderen dat we aan de noordkant van de bosrand staan, lekker in de schaduw op het heetst van de dag.

Op het middaguur horen we een prachtig klokkenspel en we denken dat het van een kerkje komt hier twee kilometer verderop, in het dorpje Belmontet. We krijgen geen gelegenheid deze dag om dat nader te onderzoeken want ’s middags begint het te regenen en het houdt pas laat in de middag op.

10 augustus

Tot onze verbazing komt de zon aan een andere kant op als wij gedacht hadden. Ha ha , kompas lezen kunnen we dus niet. We hadden hem te dicht bij de camper gehouden en dan werkt het metaal van de auto als een magneet en…. Het rode pijltje is het noorden en niet het witte. Wij zijn slechte verkenners hé Jelle???

We stappen op de fiets en gaan nu de omgeving verkennen. Belmontet is inderdaad twee kilometer verderop en het heeft een mooi kerkje, wat aan het gemeentehuis vast gebouwd is. Later horen we dat dit de voormalige pastorie was en in de raadszaal zien we een prachtig gewelfd plafond. Hier zal de pastoor mooie preken verzonnen hebben.

Onze benen zijn nog niet gewend aan de fiets en we houden het vandaag enigszins vlak. We rijden in het dal van de Seoune naar Valprionde, 4 km de andere kant op. Onderweg zien we een bordje ‘Chapelle st Aignan’ en we volgen het zijweggetje, toch meteen steil omhoog. Boven…. een prachtig uitzicht maar geen kapelletje te zien. Terug afdalend zien we het gebouwtje staan, vlak bij de weg waar we vandaan kwamen, verscholen tussen bomen en struiken. Het kerkje is open en we worden aangenaam verrast door de prachtige oranje kleur wat door het zonlicht door het gebrandschilderde raam getoverd wordt.

Terug op ons plekje aangekomen horen we om 12.00 uur weer prachtig klokkenspel, een compleet carillon. Het komt van dichtbij en we kunnen ons niet voorstellen dat het uit de klokkentoren van het kerkje van Belmontet komt. Maar waar komt het dan wel vandaan!!! Dat raadsel gaan we morgen proberen op te lossen.

Mehari en andere 'Vieilles Mecaniques'

Zaterdag 24 juli

Sinds 5 weken is het hier volle bak zomer. Temperaturen van 35 graden of hoger zijn eerder regel dan uitzondering. Er is vrijwel geen druppel regen gevallen. Echt weer voor Frits om in de garage te knutselen, daar is het vooral 's morgens nog relatief koel.
De Mehari, waar hij zo lang aan gewerkt heeft, is nu klaar. We hebben al een aantal proefritjes gemaakt, de eerste keer boodschappen halen in Fumel (4 kilometer):

...dan en ritje naar vrienden in Gavaudun (15 kilometer)....

 

......en vandaag een rit naar Cazals/Montclera. We gaan daar een bezoek brengen aan het Festival des Vieilles Mecaniques, een tweejaarlijks evenement.
Daar zijn niet alleen klassieke en antieke auto's te zien, ook oude tractoren, oude gemechaniseerde landbouwwerktuigen, grote industriële machines en allerhande kleine machines, werkend op stoom, lucht, petroleum of benzine.
 
Uiteraard mogen we onze Mehari parkeren tussen de tentoongestelde auto's.

 

Het betere boerenwerk, met op de linkse foto op de achtergrond het kasteel van Montclera

 Overal om ons heen stoomt, stampt, sist, pruttelt en sputtert het. Om een idee te geven hier twee filmpjes:

 https://youtu.be/exCZAqkRE1o


https://youtu.be/J0aTrSVmxtM

 

En omdat 1 beeld meer zegt dan 1000 woorden nog wat meer foto's:

 

 

 



 

 

De meneer op de onderste foto heeft een zodanig Brabants accent dat ik daar wel eens een praatje mee wil maken. Ik vroeg me af hoe hij daar verzeild was. Hij blijkt uit Nuenen te komen en doet al jaren mee aan deze manifestatie. Ze zijn met een groep van 17 enthousiaste mecaniekers naar Cazals gekomen (Us mem was ondertussen naar Lourdes op bedevaart vertelde hij). Hij heet Janus Nooijer en voor wie zijn hele verzameling wil zien: Hij heeft een website: Oldengines.nl

 

Ik ben onder de indruk van de passie waarmee deze mensen hun hobby uitvoeren en ondanks dat ik geen technisch iemand ben, vind ik het een interessante uitstap.

 

 



Lot Navigable

"Lot Navigable", een bevaarbare Lot. Ja, dat is het inderdaad, maar hier bij ons voor het huis maar over een gering aantal kilometers.  Daar zit nu toch verandering in te komen......

Tot het begin van de 20e eeuw was de Lot inderdaad een bevaarbare rivier. Vanaf Entraygues-sur Truyere tot Decazeville stelde het transport, vanwege de ondiepe en smalle vaarweg nog niet veel voor, vanaf Decazeville werd stroomafwaarts voornamelijk steenkool naar de metallurgische industrie vervoerd en stroomopwaarts vanaf Bordeaux vooral vaten met wijn.
Op onderstaand kaartje kan je de loop van de rivier volgen.

vervoer wijnvaten op de Lot in de 19e eeuw

Toen in het begin van de 20e eeuw in Frankrijk een uitgebreid spoorwegnet werd aangelegd verviel het belang van de Lot als transportweg, een extra handicap was dat de doorvaart gehinderd werd door de talloze sluisjes. In 1929 werd de Lot officieel 'gedeclasseerd' en raakten de sluisjes in verval.

In 1991 is door de overheid beslist dat de Lot weer gebruikt moet kunnen worden voor pleziervaart. Stukje bij beetje worden de sluisjes gerenoveerd.
Ik heb er al vaker over verteld op deze blog en tijdens onze zomerse campertoertochten is het altijd een sport de sluisjes en bijbehorende huisjes te ontdekken. Zie bijvoorbeeld de blogverslagen van 6 en 14 augustus 2014.

De Lot loopt door verschillende departementen. Onze ervaring is dat een samenwerking tussen aan elkaar grenzende departementen minimaal of bijna onmogelijk is en vandaar hieronder twee overzichtskaartjes, waarop aangegeven welke delen nu al bevaarbaar zijn.

 
De Lot in het departement Lot. De rood/oranje gekleurde stukjes zijn nog niet bevaarbaar. Links van de kaart, net naast Orgueil ligt Condat. Dit is de situatie in 2014. Ieder blokje is een sluis:

De Lot in het departement Lot en Garonne, situatie 2012, bevaarbaar vanaf de monding bij het plaatsje Nicole tot aan St Vite, links van Fumel. Condat zie je nog net liggen op de rechterkant van de kaart:

 

In Fumel ligt nog een flinke uitdaging, de verhoogde stuwdam van de elektriciteitscentrale, gebouwd in 1943 voor de grote gieterij van Fumel.

situatie voor 1943

In een van onze regionale kranten stond onlangs een artikel wat onze aandacht trok:
Eindelijk heeft het "Conseil Departemental" groen licht gegeven over het "ontgrendelen van Fumel".
Kortgezegd komt de inhoud van het artikel hier op neer:
'Na 20 jaar steggelen is een accoord bereikt over het laatste struikelblok in het bevaarbaar maken van de Lot in het departement Lot en Garonne. De  sluis van St Vite (met een illegaal gebouwde kleine electriciteitscentrale) zal in 2018 gerenoveerd zijn. In Fumel wordt naast de Lot, om de stuwdam heen, een zijkanaal gegraven met een sluisje en dit geheel zal klaar zijn in 2022! '
Dan zal gevaren kunnen worden vanaf de Garonne tot Luzech in het departement Lot en ja, daar gaat weer een andere commissie over.  

Aan vaartuigen zien we hier nu voornamelijk sportvissers met kleine bootjes en in het hoogzomerseizoen een enkele speedboot met waterskiër. 
Op de trainingsdagen van de roeivereniging van Fumel, woensdag en zondag, zien (en horen) we eenmans- tweemans- en tot wel achtmans- roeiboten met soms hard schreeuwende trainer voorbij komen.
Maar het zou dus zomaar kunnen dat we in de toekomst de volgende toeristenbootjes zien passeren:

 1922, dat duurt nog een hele tijd. Maar we zullen de ontwikkelingen op de voet volgen.

In Issigeac met Perry en Denise

17 september 2014. De vakantieperiode is al lang voorbij. Inmiddels zijn we in Nederland geweest en weer terug. Perry en Denise logeren bij ons en vandaag gaan we Pascal ophalen in Bergerac. Het is een prachtige dag en we besluiten tot een tussenstop in Issigeac. Iedere keer als we iemand bij het vliegveld ophalen of brengen komen we langs dit dorp en nu willen we het eens wat nader bekijken.

De toeristische folder geeft ons de volgende informatie:
De bastide (vestingstad) Isigeac is ontstaan in de 6e eeuw. De basis is een gallo-romaanse villa met een klooster. Later komt er een Benedictijnse abdij bij en in de 12e eeuw worden deze twee abdijen onder pauselijke bescherming gebracht. Het stadje krijgt hierdoor een grote onafhankelijkheid en komt tot grote bloei. De kerkelijke macht heeft heel lang geregeerd in dit stadje, tot aan de Franse revolutie.

We wandelen door de straten en bewonderen de prachtige vakwerkhuizen.
Bij de constructie van vakwerkhuizen wordt eerst door de timmerman een samenspel van verticale en horizontale houten onderdelen gebouwd (palen en balken). Vervolgens worden de tussenruimtes gevuld met een mengsel van leem, stro, kiezels en kleine platte stenen.

Op de luchtfoto (internet) zie je dat, rondom het vierkante centrum, de straatjes zich slingeren als een slakkenhuisje.

Het paddenstoel huis.
Op deze foto (internet) kan je goed zien dat de gevel zodanig is geconstrueerd dat
paarden met karren hier gemakkelijk rondom het huis kunnen rijden.

Ik weet niet of het door de opgedane indrukken kwam, of door de lekkere omelet met een glaasje wijn, maar aangekomen op het vliegveld staan Perry en Denise te kijken naar de passagiers die uit het vliegtuig naar de uitgaan wandelen en ze zien Pascal er niet tussen lopen.