op kerkepad

Condom is een heel levendig stadje met leuke straatjes en pleinen, we horen veel ‘hollands’ praten.

We wandelden door de binnenstad en lopen de kerk binnen van Condom:

la Cathedrale St. Pierre, gebouwd in de 14^e en 15^e eeuw.

 



Naast de kerk is een abdij en ook daar bewonderen we de bouwstijl.

Meer info over Condom op onderstaande link. In het videofilmpje zie je dat condom ook de plaats is van 'de drie Musketiers'.

http://www.tourisme-tenareze.com/condom.php

De volgende plaats die we deze dag aandoen is Nerac, beroemd om zijn kasteel van Henri de 4^e.

Prachtig gebouw met specifieke, gedraaide zuilen aan de zijkant. Daar gaan we niet binnen, wel weer in een kerk, de tweede vandaag! Deze kerk is vernoemd naar St. Nicolaas, jawel, onze eigen Sinterklaas.

Het is een totaal ander bouwwerk dan de vorige kerk. Deze was gebouwd rond 1750. De gebrandschilderde ramen waren prachtig, gemaakt rond 1850. Vandaar dat ik ook hier een paar foto’s  van plaats.

De beeltenis op deze laatste foto roept sterke herinneringen op aan een icoon die ik heel goed ken. Hadden wij daar nu een kopie van in de kamer hangen vroeger? Of had ik het plaatje in mijn kerkboek, zussen en broer: help mij!! Het origineel van deze icoon van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand hangt in Rome maar deze kopie was zeker het bekijken waard.

Net als Condom is dit een levendig, toeristich plaatsje, leuk gelegen aan de rivier de Baïse

Meer foto's zie link hieronder:

http://stad.com/index.php?city_id=2990780 

Museum in Condom (Gers)

Dinsdag 1 augustus, na de middag vertrekken we uit Balesta.

Het is weer een superhete dag maar dat merken we eigenlijk pas op het moment dat de camper  ter plaatse en geïnstalleerd staat, we hadden onderweg onze airco aan (de beide zijraampjes J).

We staan op een bekend plekje, bij de dubbele sluis van Graziac in de Baïse, ongeveer 6 kilometer te zuiden van Condom, en vanwege de warmte eten we pas heel laat. De bijna volle maan geeft mooie schaduwentekeningen tussen de bomen. Meer info over deze sluis, zie onderstaande link:

http://www.petit-patrimoine.com/fiche-petit-patrimoine.php?id_pp=32107_5

Woensdag 2 augustus staat op het programma: een bezoek aan Condom en vooral het bekijken van de collectie van het Musée de l’Armagnac. We parkeren de camper buiten de stad en zoeven met onze fietsen naar het centrum. Na even zoeken vinden we het museum. Het is een prachtig oud gebouw, een dependance van het kasteel van de bisschop van Condom. Het bevindt zich naast een oud klooster.

Het meest indrukwekkende stuk van het museum is een 10 meter lange pers, een zogenaamde ‘pressoir à taisons’. Twee immense boomstammen, waarvan de bovenste de naam “ mouton”, heeft en de onderste “agneau” heet, zorgden er door hefboomwerking voor dat  een hoeveelheid druiven in een bak geperst werden. Het is een complex verhaal om uit te leggen maar er waren in ieder geval drie à vier personen nodig om het gevaarte te bedienen. Gaat nu toch een stuk gemakkelijker!!!

Wat we verder ook erg grappig vinden in het museum was dat er een soort van quiz aan de rondleiding verbonden is Op een aantal punten staat een potje waarin in een vloeistof gedrenkt kartonnetje. Je moet raden welke geur het heeft, bijvoorbeeld banaan, eikenhout, lindebloesem, cacao, honing, walnoot. Na een stuk of 5 potjes raakt je geurorgaan min of meer vol en wordt het erg moeilijk.

We leerden in het museum ook nog dat de Armagnac streek in drie zones is ingedeeld: Haut-Armagnac, Bas-Armagnac en Armagnac-Ténarèze.

In vroeger eeuwen werd de Armagnac, een ‘eau de vie’, alleen voor geneeskrachtige doeleinden gebruikt. Er was een hele waslijst van toepassingen, waarvan ik het met de meeste wel eens was, tegen kiespijn bijvoorbeeld zal het echt wel helpen, maar er gewoon van genieten, dat kwam later pas, toen de smaken door verfijning van het stookproces beter tot hun recht kwamen.

Musée de l'Armagnac à Condom
	Musée de l'Armagnac à Condom Créé en 1848, le musée de l'Armagnac est installé depuis 1981 dans les dépendances du palais des évêques de Condom. L'Armagnac est une eau de vie de raisin dont la couleur ambrée et les subtils parfums ravissent déjà les connaisseurs... L'appellation Armagnac couvre en très grande partie le Gers qui comme on préserve un trésor, prend grand soin de perpétrer la tradition, car faire un bon armagnac demande du temps, un savoir-faire et les dix cépages réglementaires dont les fameux Ugni blanc et Folle blanche... Déjà au Moyen Age, on fabriquait cette eau de vie, alors appelée "Aygue Ardente", réputée guérir de nombreuses maladies ; très vite, l'armagnac devint un produit de commerce pour les grandes villes, Bayonne, Bordeaux... Le musée de l'Armagnac est organisé en plusieurs salles : l'histoire, les sols et les vignes, les vendanges, puis toutes les étapes de l'élaboration jusqu'au produit fini, sans oublier ce qui participe au plaisir, flacons, verres...

Markt in Montrejeau

30 juli

Maandag marktdag: Met Sue en Simon naar de markt in Montrejeau. Mooie weg er naar toe, slingerend over smalle weggetjes. Het is één van de dichtstbijzijnde plaatsen en toch een dik halfuur rijden. Gelukkig maar dat er in Balesta ook een kleine supermarkt is (Vidal), anders moet je voor iedere boodschap de auto in.

Het is er erg druk om te parkeren en we komen er al gauw achter waarom: er is een parade in het dorp van oude tractoren, oude auto’s, kuddes schapen met prachtig gekrulde hoorns en kuddes geiten met bellen, kortom, het hele boerenleven komt voorbij in een walm van trekkeruitlaten, getoeter van auto’s en poep op de straten.

Het meeste indruk op ons maken de paarden met ruiters. Volgens de vlag zijn het redders in de Pyreneeën. Ze laten hun zwepen op een speciale manier knallen. We vragen ons af wat de reden is: Zouden ze dit geluid maken om de paarden aan te sporen? Of is het om elkaar in de bergen te waarschuwen of seinen te geven. Ik houd het op het laatste, het geluid is heel doordringend, ik vergeet zelfs een filmpje te maken,



Sue koopt de hele voorraad dadels



Als dat geen abrikozenvrouwtje is!!



ook koeien hebben er niet altijd zin in, dit heet trekken!!!




mensenredder in de Pyreneeen



40 euro voor twee foto's

Zondag rustdag is het eigenlijk maar omdat wij iedere vakantiedag rustdag hebben geldt dat niet voor ons vandaag.
Mooie autorit gemaakt met als eerste stop een 'restaurant champetre' (op den buiten).
We zijn er de vorige keer ook geweest en dat beviel goed. Het vlees wordt er gebakken op een immens houtvuur, door de opa van dit familierestaurant (denk ik, hij is in ieder geval de baas).
Ik vroeg hem of ik een foto mocht maken van hem '20 euro' zei hij lachend. Toen bedacht ik me dat ik er van de andere kant ook een wilde maken zodat je de grote houtblokken goed kon zien.
                                                                                  '40 euro' riep hij  en               
                                                                                  iedereen  die er stond moest lachen.


We reden via een toeristische route terug richting Balesta. Vanuit de Pyreneeen lopen ontelbare kleine riviertjes richting het noorden. 1 ervan, de Save is door de eeuwen heen zodanig uitgesleten in de rotsen dat er een kloof ontstaan is, een 'gorge'.
Het was een prachtige gezicht, de natuur maakt er dan echt iets heel moois van.

nog steeds in Balesta

27 juli

En zo zag het er deze avond uit. We hadden een barbeque maar omdat we onder het afdak zaten ging heel het feest toch door.

Eerder deze dag maakten Frits en ik een fietstocht in de omgeving. Het was niet al te heuvelachtig maar de hellingen waren zodanig lang dat het toch een zware onderneming was, naar beneden natuurlijk wel JOEHAAA. We gingen de zuidelijke richting uit in de hoop wat meer van de Pyreneeen te zien. Helaas was het een beetje bewolkt en heiig en je moet wel erg goed kijken op de foto om ze te zien maar.....ze zijn er.

We kwamen langs het gehuchtje Boudrac en rustten even in een parkje.
Er stond, zoals in werkelijk alle Franse dorpjes, een gedenkteken voor de gevallenen in de Eerste Wereldoorlog. Ontroerend om te zien hoeveel  jonge mannen, 12!!! (en ze waren nog genummerd ook), hier gevallen zijn. Het dorpje heeft op dit moment  ongeveer 107 inwoners, laat dat toen het dubbele geweest zijn, dan waren er toch een hoop families met veel verdriet.

Gisteren, de 28ste, was het nog steeds bewolkt. 's Morgens miezerde het wat en deze dag geen fietstocht, te gevaarlijk bergaf met natte wegen dacht ik zo en we maakten een wandeling over de berghelling achter het huis.
Sue en Simon's  huis heet Couscouillats een we kwamen via een informatiebord te weten dat een couscouille de schelp is van de coquille St Jacques en dat hier achter het pad vroeger ook naar Santiago de Compostella leidde, een van de vele wegen! (niet naar Rome:-))

Richard en Jenny zijn vandaag naar huis gegaan.

Hondenoppas

26 juli

Behalve mensenvrienden zijn er hier ook twee dierenvriendjes, Elly, de hond van Sue en Simon en Dickens, de hond van Jenny en Richard.
Vandaag stond op het programma: een bezoek aan de Pyreneeen en wel naar de Pic du Midi. Het was ver rijden en weer zo'n hete dag en Sue zou achterblijven op de parkeerplaats bij de Pic du Midi met de honden.
Dat vonden Frits en ik niet zo een goed idee. Wij boden aan achter te blijven en op de honden te passen. Zo hadden wij een heerlijk rustig dagje en voor Sue en Simon was het heel lang geleden dat ze zonder hond op stap konden.

Dickens

Elly

Later op de middag begon het er dreigend uit te zien, het begon te waaien en we zagen hele donkere wolken boven de Pyrenneeen. Een paar regendruppels en 2 donderslagen later klaarde het weer op. Huh, it was not the end of the world!



Plezier met vrienden

25 juli

We zijn hier niet alleen met Sue en Simon. Richard en Jenny, ook uit Condat en ook hun huis verhuurd op dit moment, zijn er ook.
's Morgens gingen de dames Sue, Jenny en ik naar de markt in Lannemezan. Het is zo gloeiende gloeiende warm dat we 's middags niets deden. Eind van de middag gingen we barbequeen en er stond ook een wandeling gepland om half negen 's avonds. Hier in het dorpje Balesta is een groepje dat iedere woensdagavond gaat wandelen. Het is steeds iemand anders die de route verzint. Een goed idee, zo hou je de dorpsgemeenschap actief. Sue en Simon waren afgelopen weekend bij een dorpsmaaltijd en daar werden ze uitgenodigd. De wandeling was niet te lang, ongeveer 5 kilometer.
Daarna zaten we nog lang met zijn zessen op het terras buiten te praten.



Richard, Sue, Jenny en Frits aan tafel



Simon, the barefoot Jamy Oliver chef



Sue (en Frits)




de avondwandeling