Vide grenier, een goed idee!

Het is een mooie zondagmorgen en we stappen op onze fietsen om een toertje te maken. We rijden naar Vire-sur-Lot, een dorpje ongeveer 10 kilometer stroomopwaarts langs de rivier. We volgen gedeeltelijk een oude, nieuw meer gebruikte spoorbaan. Het is nog vroeg en we genieten van de stilte en de mooie omgeving.

In Vire-sur-Lot, een plaatsje met maar een paar honderd inwoners, is een rommelmarkt "vide grenier'' in het frans, wat je kan vertalen als 'het leegmaken van de zolder'.
Op zo'n rommelmarkt zijn leuke koopjes te vinden.
Frits is wel geïnteresseerd in een geel waterkannetje voor de pastis, we vinden het wat aan de dure kant, op zo'n markt wil je er niet meer dan een paar euro voor uitgeven.

En wat te denken van deze gelegenheidsmarktkoopman, hij heeft een paar hele mooie kipjes te koop.

Op de markt komen we altijd mensen tegen die we kennen, daar wordt een praatje mee gemaakt.

We kopen een jerrycan voor wijn, dat komt altijd van pas. Ik koop een pentekening waar een verhaal aan vast zit wat ik in mijn blog "Waterwereld" vertel, maar de vondst van de dag zijn......... twee lampen, die precies passen bij de lampen die we al aan de muur van ons nieuwe terras hebben! En hoe nemen we die nou mee op de fiets vraag je je af. We hebben geluk, onze buren Natalie en David zijn er ook en die nemen ze in de auto mee.
Vide Grenier, een goed idee!

Albi(ertje) 22 en 23 mei

http://www.mairie-albi.fr/pano/albi_virtuel.htm

Na  het bezoek aan Cordes-sur-Ciel rijden we door naar Albi.

Er valt zoveel te vertellen over Albi dat ik begin met een virtueel bezoek.
In bovenstaande link zie je een foto waarbij je door het klikken op 1 van de bolletjes een vogelvlucht maakt en zo een mooi overzicht krijgt van de stad.
De bisschoppelijke stad Albi is in 2010 toegevoegd aan de UNESCO werelderfgoed lijst.
De kathedraal van Albi is het grootste bakstenen kerkgebouw van de wereld. De kathedraal St Cecile is gebouwd in de 12e/13 e eeuw. Dit gotische gebouw ziet er aan de buitenkant heel sober uit, maar is binnen weelderig gedecoreerd. 

 

 

 

 

 

En hier ligt ze dan, die heilige Cecilia.

 

Het bezoeken van de kathedraal en een kennismakingswandeling door Albi zijn de twee belangrijkste onderdelen van het programma van deze namiddag, en het biertje op het terras natuurlijk!!!



Tegen het einde van de middag zoeken we onze slaapplaats op. We hebben voor deze uitstap twee kamers gereserveerd in een chambre d'hote met de mooie naam Villa Bellevue.
Denise en Perry nemen de kamer aan de achterkant de 'romantische kamer', compleet met een nep open haard! Wij hebben een kamer aan de voorzijde, de 'maritieme kamer', geïnspireerd op een historisch figuur uit Albi: Jean-Francois de Laperouse, ontdekkingsreiziger uit de 18e eeuw.
Onze gastheer verwelkomt ons hartelijk en geeft ons een tip voor een restaurant. Het is een prima suggestie. Het restaurant ligt echter midden in het centrum en er zitten al heel wat kilometers in onze benen en Denise en Perry zijn niet meer de jongsten, maar ze tippelen beiden moedig mee en we hebben een gezellige avond.

                                           

een typisch zolderraam

 

 

De volgende morgen gebruiken we het ontbijt in de keuken. Alles is prima verzorgd, met lekkere broodjes, Japanse thee voor de dames, koffie voor de heren, tot en met huisgemaakte yoghurt toe. Onze gastheer blijkt een komisch figuur te zijn. Hij verdwijnt steeds naar zijn eigen woonruimte en komt dan weer om de hoek kijken met weer een nieuw verhaal. Het is dus een ontbijt met entertaining 😄. Het schijnt dat hij in de zomer 's avonds een soort cabaret met piano aan zijn gasten voorschotelt. Kortom, een prima adres en wie er eens heen wil gaan, dit is de link:

 http://www.booking.com/hotel/fr/villa-bellevue.html

 

 

Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden naar het centrum. Het doel van deze ochtend is een bezoek aan het Toulouse-Lautrec museum.

Dit museum bevindt zich in het 'Paleis de la Bernie' , het bisschoppelijk paleis, vlak naast de kathedraal. Het paleis is als een soort vesting gebouwd in de 13e eeuw, bedoeld om de macht van de bisschoppen aan te geven. Het is in de 18e eeuw aangepast en toen zijn de sobere zalen veel weelderige geworden. Het gebouw op zich is al een bezoek waard!

 

 

 

 

 

In het museum mag je niet fotograferen en de bovenste drie heb ik  van internet geplukt, vanuit het venster durf ik wel een foto te maken van de mooi aangelegde tuin.

Toulouse-Lautrec is voor mij als amateur schilder een interessant persoon. Ik wil er op deze blog niet teveel aandacht aan besteden. Iedereen kent de affiches en de schilderijen van de dames van lichte zeden en de cabarets, zoals hieronder

 

Mij treft vooral zijn manier van werken. Hij was een ziekelijke man en kon niet lang achter elkaar schilderen. Hij schilderde heel veel op karton en op onderstaande foto kan je heel goed zien dat de kleur van het karton vaak als achtergrond gebruikt wordt.

 

 



 

 Gelukkig had Toulouse-Lautrec een rijke mama. Zij heeft ervoor gezorgd dat na zijn vroege dood, een groot deel van de collectie aan de stad Albi geschonken werd.

 

Na het bezichtigen van de schilderijen en het bewonderen van het Paleis de la Bernie aan de binnenzijde lopen we nog even naar de mooie ommuurde tuin.

Daarna zijn we kijkmoe en voordat we Albi verlaten trakteren we onszelf op een lekker broodje en.... alweer een Belgisch biertje!

 

22 mei : Denise Alpiniste!

Denise, Perry, Frits en ik vertrekken deze morgen voor een uitstap naar Albi.

Op de kaart van het zuidelijke deel van Frankrijk zie je bovenaan Fumel. We gaan dwars door het landschap, over slingerende wegen, in zuid-oostelijke richting, via Caussade naar Albi, dat zie je op de  kaart rechts boven Toulouse. We denken dat het ongeveer 100 kilometer vanaf Fumel is. 

We vertrekken welgemoed onder een bewolkte hemel en onze eerste stop is in Calstelnau-Montratier. Castelnau betekent nieuw kasteel leren we later. Een bastide is het en we weten ook al dat als er " Mont "  in de dorpsnaam zit, de plaats hoog gelegen is.
Castelnau Montratier ligt in het in de Quercy Blanc.

De kleur van de huizen in Castelnau-Montratier komt mooi overeen met de krijtachtige aarde van het landschap in de omgeving. Het is een onherbergzaam en verlaten gebied waar we doorheen trekken.

We vervolgen onze reis na de koffie en gaan op weg naar Cordes sur Ciel. De naam zegt het al 'Cordes in de hemel', dus die plaats zal helemaal hoog gelegen zijn.

Deze bastide (nieuw gebouwde stad)  is gebouwd in 1222 door Raymond VII, graaf van Toulouse. Het hoogteverschil tussen de basis en de top van het dorp is ongeveer 150 meter. Bastides zijn niet gebouwd als versterkte, verdedigbare dorpen, wel vaak op hoger gelegen plaatsen. Cordes heeft echter  in de loop van de eeuwen vele belegeringen moeten doorstaan. Pas in de 20ste eeuw is het een toeristische trekpleister geworden. Nuis het nog voorseizoen, en betrekkelijk rustig.

luchtfoto van Cordes-sur-Ciel

en we klimmen....

 

...en klimmen...

 

wat een panorama!

 

we planten onze vlag!!

 

 

Na een rustige afdaling, waarbij we Denise moesten behoeden voor 'op hol slaan' gaan we verder naar Albi, daar is een heerlijk Belgisch biertje op een zonnig terras welverdiend!

 

 

De volgende morgen, tijdens het ontbijt in ons Bed en Breakfast huis, vertellen we onze verhalen over Cordes aan de huismeester, wat hem de bewonderende kreet ontlokt:

Denise Alpiniste!!!.

 

Over Albi meer in een volgend verhaal.



Expoplurielle

Ieder jaar in mei organiseert de gemeente Fumel een tentoonstelling van werken van beeldende kunstenaars. Dit jaar ben ik een van de uitgenodigde deelnemers. De naam Expoplurielle wil denk ik zeggen dat meerdere kunstvormen aan bod komen.

De expositie is in een prachtig gebouw, de souterrains van het kasteel/gemeentehuis van Fumel. Deze ruimten maken deel uit van het oorspronkelijke kasteel, uit de 12e eeuw, de gevangenis en opslagplaatsen. Dit kasteel, wat diende ter verdediging van de Lotvallei, is verwoest in de honderdjarige oorlog. In de 18e eeuw is op de resten een nieuw kasteel gebouwd. De opdrachtgever liet zich inspireren door de Italiaanse bouwkunst van die tijd. Tijdens de Franse revolutie zijn de torens vernietigd. De tuinen zijn mooi gerestaureerd en je hebt hier een prachtig uitzicht.

Zaterdag 17 mei is de opening. Er is veel belangstelling. In de tuin staan een paar sculpturen van levensgrote kraaien.

Binnen zijn de galerieruimten sfeervol ingericht. Zoals je ziet is de belangstelling groot.

 

 

 

 

Mijn aquarellen hangen in een kleine ruimte. Daar komen mijn kleine formaten het beste tot hun recht.



 

 

 

Er is veel belangstelling en bij de mensen de ik gesproken heb vallen mijn portretten in de smaak. Voor meer informatie over de technische aspecten van mijn werk, zie hannekebronwasser.blogspot.com

 



Kippenkot

 

De tijd gaat snel. We stevenen af op 1 mei en zijn dit weekend op de helft van ons eerste deel van ons verblijf in Condat van dit jaar.
De maand april is wat het weer betreft prima, vorige week bijna zomers en dat betekent dat er veel buiten gewerkt wordt. De bouw van het schuurtje heeft flinke vorderingen gemaakt. Als ik zo kijk naar de laatste foto van het vorige bouwverslag ziet het er nu heel anders uit.

Hier volgt een fotoverslag:

Het dak is weer dicht en Frits is bezig om de voorste muur af te bouwen.

 

 

en de muur aan de zijkant

 

Het begint een geheel te worden

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het metselwerk aan de voorzijde is klaar......

..........eh voilà een nieuwe deur

 

 

zo ziet het er van een afstandje uit, de goot zit eraan, er moet nog wat afgewerkt worden aan de dakrand maar Frits is, zoals jullie zien, al een heel eind gevorderd.

 

Vroeger werd het kleine schuurtje gebruikt voor het varken en kippen. Aan de achterzijde van het schuurtje zit  een oud formaat deur, een kleintje, dat blijft zo. Wordt het misschien ooit nog eens gebruikt voor een kippenkot???

 

 

De kracht van water

Vier weken zijn we nu hier en het is volop lente. De sporen van de natte winter zijn echter nog zichtbaar. In de Lot, voor het huis, ligt een boom op de sluis. Dat komt wel meer voor maar dit is een hele grote!

 

 

De boom wordt druk bezocht:

 

Aalscholver: hier een nest misschien?
Nee, toch maar niet!

 

Zwaan: ik verzorg mijn verenkleed!

 



Meeuw: Zijn hier nog lekkere hapjes?

 

Het tweede zichtbare spoor van de vele regen in de winter zie je op de weg van Condat naar Fumel. De weg is daar lang geleden uitgehakt in de rotsen en loopt steil omhoog.

Als de spleten tussen de rotsplaten verzadigd zijn van vocht kan het volgende gebeuren:

 

 



een flinke verzakking.

De weg is een tijd afgesloten geweest en het pad beneden (de oude spoorbaan en nu een fietspad) is dat vanwege instortgevaar nog steeds. Er wordt nu  door de betreffende partijen flink gediscussieerd wie de reparatie moet gaan betalen.
Het probleem is nu tijdelijk, en echt frans, opgelost. Je maakt er een 1-baansweg van, aan beide zijden van het obstakel leg je een drempel en je moet maar goed kijken of je in de verte een tegenligger ziet, zo niet: gaan met de banaan! .

Het oude Rome?

Sinds 16 maart verblijven we weer op ons heerlijke stekje aan de Lot. Ons huis is prima door de winter gekomen. Evenals in Nederland is het hier niet koud geweest, maar wat heeft het veel geregend!!! In slootjes waar ik nog nooit water gezien heb staat nu een flinke laag. Het gras is al behoorlijk gegroeid en 1 van de eerste karweitjes is: maaien………….en de rest van de tuin natuurlijk. Nu, 3 april, zitten de aardappeltjes in de grond, de gekochte slaplantjes groeien als kool en de pompoen- en courgettepitten zijn geplant (onder glas).

Frits heeft zich vanaf de eerste dag fanatiek gestort op het opbouwen van de muren van het schuurtje. Het dak wordt op dezelfde hoogte gebracht als de nieuwe aanbouw. Daar moeten heel wat stenen voor versjouwd worden.

Hier volgt een fotoreportage:

Het begin is gemaakt, de eerste hoeksteen ligt er op.

 

Niet gemakkelijk, het bouwen van een muurtje van natuursteen. Als steun en voor de stevigheid eerst een 'binnenmuur' van baksteen (cloisons)



Zo, dat is deel 1!!

Nu volgt een heel moeilijk stuk. Het originele schuurtje was verdeeld in twee delen, het voorste deel was voor het varken en het achterste deel voor de kippen. Daar heb je geen hoge schuur voor nodig dus ook geen hoge deur. Wij gebruiken het schuurtje voor tuinmaterialen en hoe vaak ik mijn hoofd gestoten heb tegen de bovensteen van de deur, het is niet te tellen!!

Dit is het moment om daar verandering in te brengen. Daar heb je goed materiaal voor nodig.(met dank aan Ellen en Marco).

We gaan ons hoofd  er niet meer aan stoten!!

En dan nu weer, stenen passen, een andere kiezen, hoekstenen omhoog sjouwen, pffff.

Maar het vordert, en dan nu, de grote truc!!! De steen naar beneden hijsen ging snel, maar omhoog, netjes recht, draaien en precies op zijn plaats zien te krijgen, dat is een andere operatie, niet geheel zonder risico overigens.

Maar het is gelukt! en waar lijkt het nu op: 

Renovatie van een tempel in het oude Rome!

Wordt vervolgd